خطبه دوم:
اى مسلمانان!
از خدا بترسید و تقوا پیشه کنید، تقواى کسى که یقین دارد که خداوند همه اسرار پنهان وآشکار او را مى‌داند، بشتابید بسوى خشنودى خدا و آنچه که او دوست مى‌دارد، و بدانید که هیچ کسى نمى‌تواند رضایت پروردگار را بدست آورد مگر آنکه اوامرش را بجاى آورد و از نواهى‌اش پرهیز کند این فرمانبر دارى عبادتى همان است که خداوند انسان‌ها و فرشتگان را براى آن آفریده است، خداوند برشما احسان کرده که اوقات با برکتى را براى شما تعیین فرموده که ثواب عبادت در آن چند برابر مى‌شود، از اینگونه اوقات دهۀ مبارکۀ ذى الحجة است که درآن «وقوف به عرفة» انجام مى‌گیرد، که خداوند در آن روز گناهان زیادى را مىبخشد، از ام المؤمنین عائشه لروایت شده که پیامبر صفرمودند: «مَا مِنْ يَوْمٍ أَكْثَرَ مِنْ أَنْ يُعْتِقَ اللَّهُ فِيهِ عَبْدًا مِنَ النَّارِ مِنْ يَوْمِ عَرَفَةَ وَإِنَّهُ لَيَدْنُو ثُمَّ يُبَاهِى بِهِمُ الْمَلاَئِكَةَ فَيَقُولُ مَا أَرَادَ هَؤُلاَءِ». یعنى: «هیچ روزى نیست که خداوند بیشتر از روز عرفه بنده از جهنم آزاد کند، خداوند (با کیفتى که لایق ذات پاکش باشد) نزدیک مى‌شود و آنگاه به این بندگانش بر فرشتگان فخر مى‌ورزد و خطاب به فرشتگان مى‌فرماید! این بندگان من چه مى‌خواهند که اینجا جمع شده‌اند».
و از أبوقتادةسروایت است که گفت: از پیامبر صدرباره روز عرفه پرسیده شد ایشان فرمودند: «يُكَفِّرُ السَّنَةَ الْمَاضِيَةِ وَالْبَاقِيَةِ»«گناهان سال گذشته و سالى باقى مانده را مىبخشد». (روایت از مسلم است).
پس اى مسلمانان!
از چنین روزهاى پر برکت استفاده کنید، و از اعمال نیک براى خودتان توشه فراهم کنید و در این دۀ مبارکه خدا را بکثرت یاد کنید، و خود را از محرمات بدور دارید، خداوند متعال مى‌فرماید: ﴿الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ١٣٤﴾[آل عمران: ۱۳۴]. «بشتابید بسوى مغفرتى که از جانب پروردگارتان مى‌آید و بهشتى که پهنائى آن هچون آسمان و زمین اسـت و براى پرهیز کاران مهیا شده است، کسانى که درحال وسعت و تنگدستى در راه خدا انفاق مى‌کنند و کسانى که خشم‌شان را فرو مى‌خورند و از مردم درگذر مى‌کنند و خداوند نیکو کاران را دوست می‌دارد».
﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ٩٠﴾[النحل: ٩۰]. «به راستى خداوند به داد و نیکوکارى و بخشیدن به خویشان فرمان مىدهد و از ناشایستى و کار ناپسند و تجاوز باز مى‌دارد. به شما اندرز مىدهد باشد که پند پذیرید».