بشارت رسولان به مبعوث شدن محمد ج
رسولان صلوات الله و سلامه اجمعین به رسالت محمد جبشارت دادهاند، بطوری که الله تعالی میفرماید: ﴿وَإِذۡ قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَمُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِي ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُۖ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ ٦﴾[الصف: ۶]. ترجمه: «و وقتی عیسی ابن مریم گفت: ای بنی اسرائیل همانا من فرستادهی الله بسوی شما [و] تصدیق کنندهی آنچه پیش از من از تورات بود میباشم و بشارت دهندهی رسولی [که] بعد از من میآید [و] اسمش احمد [۲۲]است، میباشم؛ پس وقتی [احمد] با [دلایلی] واضح به [نزد] آنها آمد گفتند: این سحری آشکار است».
و میفرماید: ﴿وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بَِٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ ١٥٦ ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ﴾[الاعراف: ۱۵۶-۱۵۷]. ترجمه: «برای ما در این دنیا نیکی مقدر فرما و در آخرت [نیز همچنین]؛ ما بسوی تو هدایت شدهایم؛ فرمود: عذاب من به هرکس بخواهم وارد میشود و رحمت من همه چیز را احاطه کرده است؛ پس [در آینده] آن [رحمت] را برای کسانی که پرهیزکاری پیشه میکنند و زکات میدهند و کسانی که به آیات ما ایمان میآورند، مقدر خواهم کرد * کسانی که از رسول درس ناخواندهای تبعیت میکنند که [صفت] او را نزد خویش، بصورت نوشتهای در تورات و انجیل مییابند».
در صحیح مسلم از ابوهریره سآمده است: رسول الله جفرمود: «قسم به کسی که جان محمد در دست اوست، هرکس از امتهای یهود و مسیحی که رسالت من به او برسد، سپس بمیرد و به آنچه من به آن مبعوث شدهام ایمان نیاورد از اهل آتش [جهنم] خواهد بود» [۲۳].
[۲۲] در صحیحین از جبیر بن مطعم آمده است: رسول الله جفرمود: «من پنج اسم دارم: من محمدم، و من احمدم، و من الماحی هستم کسی که الله توسط من کفر را محو میکند، و من الحاشر هستم کسی که انسانها جلوی من محشور میشوند، ومن العاقب هستم کسی که بعد از من پیامبری نمیباشد»(بخاری ۳۴۵۶و ۴۷۷۶ و مسلم ۶۰۵۸و ۶۰۵۹) (مترجم). [۲۳] صحیح مسلم (۹۳/۱، ۴۰۳)، سلسلة الصحیحة شیخ آلبانی (۲۹۱/۱، ۱۵۷) و (۱۰۰/۸، ۳۰۹۳).