توحید ربوبیت خود دلیلی برای اثبات توحید الوهیت(فقط الله را پرستش کردن) میباشد
خداوند تعالی این توحید را برای اثبات خودش بیان میدارد و آن را دلیلی بر وجوب توحید الوهیت قرار میدهد، بدین معنی که توحید ربوبیت مستلزم این میشود که غیر الله عبادت نشود حق تعالی میفرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱعۡبُدُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ ٢١﴾[البقرة: ۲۱]. ترجمه: «ای مردم! پروردگارتان را که شما و افراد قبل از شما را آفریده است عبادت کنید باشد که تقوا پیشه کنید».
و همچنین: ﴿خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ ثُمَّ جَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ ثَمَٰنِيَةَ أَزۡوَٰجٖۚ يَخۡلُقُكُمۡ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ خَلۡقٗا مِّنۢ بَعۡدِ خَلۡقٖ فِي ظُلُمَٰتٖ ثَلَٰثٖۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ لَهُ ٱلۡمُلۡكُۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ ٦﴾[الزمر: ۶]. ترجمه: «شما را از یک شخص آفرید؛ سپس همسرش را از او آفرید و برای شما هشت جفت از چهارپایان فرو فرستاد؛ در تاریکیهای سهگانه شما را در شکم مادرانتان میآفریند؛ آفریدنی بعد از آفریدنی دیگر؛ این است الله پروردگار شما، پادشاهی برای او میباشد؛ معبود برحقی بجز او نیست؛ پس به کجا رویگردان میشوید؟».
و همچنین میفرماید: ﴿فَلۡيَعۡبُدُواْ رَبَّ هَٰذَا ٱلۡبَيۡتِ ٣ ٱلَّذِيٓ أَطۡعَمَهُم مِّن جُوعٖ وَءَامَنَهُم مِّنۡ خَوۡفِۢ ٤﴾[قریش: ۳-۴]. ترجمه: «باید پروردگار این خانه را عبادت کنند * آن که آنان را از پس گرسنگی طعام داد و از بهر ترس ایمن کرد».
خداوند وحدانیت خود را در خلق کردن و روزی دادن بیان میدارد، همان مطلبی که هیچ مشرکی در آن شک ندارد و این وحدانیت در ربوبیت را خداوند دلیلی برای وجوب اخلاص در عبادتِ ذات یکتا و بیشریکش قرار میدهد.
خداوند میفرماید: ﴿قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَىٰٓۗ ءَآللَّهُ خَيۡرٌ أَمَّا يُشۡرِكُونَ ٥٩ أَمَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهۡجَةٖ مَّا كَانَ لَكُمۡ أَن تُنۢبِتُواْ شَجَرَهَآۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ يَعۡدِلُونَ ٦٠ أَمَّن جَعَلَ ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا وَجَعَلَ خِلَٰلَهَآ أَنۡهَٰرٗا وَجَعَلَ لَهَا رَوَٰسِيَ وَجَعَلَ بَيۡنَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ حَاجِزًاۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٦١ أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكۡشِفُ ٱلسُّوٓءَ وَيَجۡعَلُكُمۡ خُلَفَآءَ ٱلۡأَرۡضِۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ ٦٢ أَمَّن يَهۡدِيكُمۡ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَمَن يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦٓۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ تَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ ٦٣﴾[النمل: ۵۹-۶۳]. ترجمه: «بگو: سپاس و ستایش برای الله است و سلام بر بندگان او که آنها را برگزیده است. آیا الله بهتر است یا آنچه شریک میآورند؟ * چه کسی آسمان و زمین را آفرید و از آسمان، آبی را برای شما فرود آورد؟ و توسط آن بوستانها را با طراوت رویاند؟ برای شما رویاندن درختهای آن [باغها] امکان پذیر نبود؛ آیا همراه الله معبودی است؟ بلکه آنان قومی هستند که [به راه] کج میروند * چه کسی زمین را محل استقرار قرار داد، در میان آن نهرها را قرار داد و برای آن کوهها را استوار کرد و بین دو دریا پردهای قرار داد؟ آیا همراه الله معبودی است؟ بلکه اکثر ایشان نمیدانند * چه کسی درمانده را وقتی او را به دعائی میخواند، قبول میکند و ناراحتی را [از وی] دور میکند، شما را جانشینان [بر روی] زمین قرار میدهد؟ آیا همراه الله معبودی است؟ اندکی پند میپذیرند! * چه کسی در تاریکیهای بیابان و دریا راه را به شما نشان میدهد؟ چه کسی بادها را مژدهی قبل از رحمت خود برای شما گسیل میدارد؛ آیا همراه الله معبودی است؟ خداوند از آنچه که به وی شرک میورزند برتر است».
در این آیات خداوند، اقرار مشرکین [به توحید] - کسانی که به وحدانیت خداوند در خلق آسمانها و زمین و یکتا بودن وی در رساندن نفع و ضرر اقرار دارند- را مادامی که همراه وی پرستششوندگانی برگزیده و آنها را همانند ذات بیهمتایش جهت طلب چیزی به دعائی میخوانند، رد میفرماید.
این کار مشرکین تناقض واضحی است که با شرع و عقل مخالفت میورزد و وقتی کسی تمامی کارها مثل خلق کردن؛ روزی دادن؛ زنده کردن و میراندن را خاص ذات یکتای الله میداند، حق این است که تمامی انواع طاعاتش را نیز برای خداوند خالص گرداند.
خداوند آنها را با کلامش اینگونه رد میکند که میفرماید: ﴿أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِ﴾«آیا همراه الله معبودی است؟» و هرگز نمیفرماید: آیا خالقی همراه الله وجود دارد؟ زیرا آن غیر مسلمانان در مورد این مسئله، مشکلی ندارند.