حرام بودن خروج بر صاحبان امر
اعتقاد بر این است که خروج بر حاکم حرام است حتی اگر ستم و ظلمی روا دارد، مگر اینکه کفر بواحی (آشکاری) در او با برهانی از طرف خداوند وجود داشته باشد. همانگونه که پیامبر جفرموده است: «بهترین امامان شما کسانی هستند که آن‌ها را دوست می‌دارید و آن‌ها نیز شما را دوست می‌دارند، و آن‌ها برای شما دعا می‌کنند و شما نیز برای آن‌ها دعا می‌کنید و بدترین امامان کسانی هستند که شما بر آن‌ها بغض می‌کنید و آن‌ها [نیز] بر شما بغض می‌کنند و لعنتشان می‌کنید و آنا [نیز] شما را لعن می‌کنند، گفته شد: ای رسول الله! آیا از روی دشمنی بر آن‌ها شمشیر بکشیم؟ فرمود: خیر، تا زمانی که بین شما نماز برپا می‌کنند [بر علیه آنان نباشید]، و اگر از صاحبان امر چیزی دیدید که از آن اکراه داشتید، عمل وی را زشت دانسته و از اطاعت وی [بجز در آن گناه] دست نکشید» [۶۷].
این حدیث با لفظ دیگر این چنین آمده است: «اگر در کسی که صاحب امر شده است، معصیت الله دیده شد در آن معصیت الله، کار وی زشت دیده شود و [اطاعت نشود] ولی از اطاعت وی دست کشیده نشود» [۶۸].
در این قسمت، به تشخیص مترجم، بخشی حذف شده است.
[۶۷] صحیح مسلم (۲۴/۶، ۴۹۱۰)، السلسلة الصحیحة (۵۷۶/۲، ۹۰۷). [۶۸] صحیح مسلم (۲۴/۶، ۴۹۱۱).