اعتقاد مشرکین در مورد معبودانشان این است که توسط آنها به خداوند توسل پیدا میکنند و اینگونه نیست كه آن پرستششدگانشان روزی میدهند و یا خلق میکنند
مشرکین اعتقاد ندارند که الههایشان [۴]در خلق کردن با خداوند مشارکت میکنند؛ بلکه بر این باورند که تمامی آن افعال توسط خداوند صورت میپذیرد. ولی با این وجود الههایشان را وسیلهای برای توسل به خداوند میدانند و آنان را نزد خداوند شفیع میگیرند؛ همانگونه که خداوند تعالی میفرماید: ﴿أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُۚ وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ فِي مَا هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ كَٰذِبٞ كَفَّارٞ ٣﴾[الزمر: ۳]. ترجمه: «آگاه باش که خالص کردن پرستش باید برای الله باشد؛ و کسانی را که بجز الله به دوستی گرفتند [در مورد آنها میگویند:] ما ایشان را پرستش نمیکنیم، جز اینکه باعث تقرب ما به الله شوند، هر آینه الله در چیزی که اختلاف میورزند بین آنها حکم خواهد کرد؛ هر آینه الله کسی را که دروغگوی ناسپاس است هدایت نمیفرماید».
و خداوند میفرماید: ﴿قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ شُرَكَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُواْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ لَهُمۡ شِرۡكٞ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا فَهُمۡ عَلَىٰ بَيِّنَتٖ مِّنۡهُۚ بَلۡ إِن يَعِدُ ٱلظَّٰلِمُونَ بَعۡضُهُم بَعۡضًا إِلَّا غُرُورًا ٤٠﴾[فاطر: ۴۰]. ترجمه: «بگو: آیا آن شریکانی را که غیر الله به دعا میخوانید دیدهاید؟ به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریدهاند! آیا ایشان مشارکتی در آسمانها دارند؟ آیا به آنها کتابی دادهایم و بر حجتی از آن کتاب هستند؟ [نه!] بلکه [جز این نیست که] بعضی ستمکاران به بعضی دیگر وعدهای جز گمراهی نمیدهند».
و همچنین از زبان مشرکین قریش باری تعالی میفرماید: ﴿إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ ٣٥ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ٣٦﴾[الصافات: ۳۵-۳۶]. ترجمه: «آنان [کسانی] بودند که چون به آنها گفته میشد: معبود راستینی جز الله وجود ندارد، سرکشی میکردند * و میگفتند: آیا برای [گفتهی] شاعری دیوانه معبودانمان را ترک کنیم».
و همچنین از قول آن مشرکین خداوند فرموده است: ﴿أَجَعَلَ ٱلۡأٓلِهَةَ إِلَٰهٗا وَٰحِدًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عُجَابٞ ٥﴾[ص: ۵]. ترجمه : «آیا معبودان متعدد را یک معبود قرار داد؟ هر آینه این چیزی است عجیب».
[۴] اله به معنی پرستش شوندهی بر حق میباشد، برای اطلاعات دقیقتر خوانندگان گرامی میتوانند به لغتنامههای (المعاجم) عربیای که در دسترسشان میباشد، رجوع کنند.