۸- اعتقاد صحیح در مورد اهل بیت پیامبر ج
از اعتقدات صحیح، محبت اهل بیت پیامبر جو شناخت فضل و شرف آن‌ها بواسطه‌ی وصیت پیامبرج؛ در آن هنگام که خداوند را حمد و ثنا کرد و در بین موعظه‌اش فرمود: «من فقط بشری هستم و نزدیک است تا رسول پروردگارم [فرشته‌ی مرگ] بیاید و من دعوت او را اجابت کنم. ومن بین شما دو ثقل را باقی می‌گذارم اولی کتاب الله که در آن هدایت و نور است و کتاب خداوند را [محکم] بگیرید و بدان تمسک جوئید.» و در مورد کتاب اصرار فرمود و به آن ترغیب نمود و سپس فرمود: «و اهل بیتم، و شما را در مورد اهل بیتم به خداوند متذکر می‌شوم، و شما را در مورد اهل بیتم به یاد خداوند می‌آورم، و شما را در مورد اهل بیتم به یاد خداوند می‌آورم» [۵۹]. حدیث در صحیح مسلم از زید بن ارقم آمده است [۶۰].
ابن کثیر /در تفسیرش اینگونه بیان می‌دارد: وصیت به اهل بیت و نیکی کردن به آن‌ها و احترام و اکرامشان را کسی منکر نمی‌شود و آن‌ها، خاندانی از بهترین خانه‌ای هستند که بر روی زمین دارای فخر و حَسَب و نَسَب و وِجاهت می‌باشد، ولی مادامی که تابع سنت صحیح و واضح و جلی پیامبر جباشند کما اینکه در بین سلف، عباس و پسرش و علی و اهل بیت و خاندانش رضی الله عنهم اجمعین قرار داشتند.
[۵۹] باید دقت کرد که بر خلاف گفته‌ی عده‌ای در این حدیث، اشاره به تمسک به اهل بیت برای نجات از گمراهی نیامده است و تمسکی که در این حدیث خواسته شده است، تمسک به قرآن است که گفته شده است در آن، هدایت و نور وجود دارد، و تمسک به آن بصورت مفرد و تنها آمده است. [۶۰] صحیح مسلم (۱۲۲/۷، ۶۳۷۸).