انواع وحی
نوعی از آن‌ها به شکلی بوده که، شنونده را در وراء پرده‌ای از خودش قرار داده و بدون واسطه با وی سخن گفته است، خداوند تعالی می‌فرماید: ﴿وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُ﴾[الاعراف: ۱۴۳]. ترجمه: «و چنانچه موسی به وعده‌گاه ما آمد و پروردگارش با وی سخن گفت».
و می‌فرماید: ﴿قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّي ٱصۡطَفَيۡتُكَ عَلَى ٱلنَّاسِ بِرِسَٰلَٰتِي وَبِكَلَٰمِي﴾[الاعراف: ۱۴۴]. ترجمه: «گفت ای موسی! همانا من تو را بین انسان‌ها با پیغام‌های خود و با شنوانیدن سخن خود برگزیدم».
و نوع دیگر بدین ترتیب بوده است که الله تعالی فرستاده‌ای از نوع ملائکه بر می‌گزید و به او فرمان می‌داد تا سخنش را به پیامبری از نوع بشر برساند، کما اینکه فرموده است: ﴿وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ٥١﴾[الشوری: ۵۱]. ترجمه: «برای هیچ بشری ممکن نیست تا الله با او سخن گوید، مگر به اشارت یا از پشت پرده یا فرشته‌ای بفرستد تا آنچه را که [الله] خواسته است، به اذن الله نازل کند، همانا او بلند مرتبه و با حکمت است».