۹- اعتقاد صحیح درباره‌ی کرامات اولیاء

اعتقاد صحیح بر اساس آنچه بطور تواتر از نصوص دینی استخراج شده است، وجود کرامات خداوند تعالی بر اولیائش می‌باشد.

تعریف ولی: «ولی» بر اساس اعتقاد صحیح، کسی است که به مسائلی که در دین امر شده است، عمل کند و از آنچه نهی شده است، پرهیز نماید.

خداوند در مورد اولیائش می‌فرماید: ﴿أَلَآ إِنَّ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ ٦٢ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ ٦٣﴾[یونس: ۶۲-۶۳]. ترجمه: «آگاه باش که دوستان خداوند هیچ ترسی برای آن‌ها وجود ندارد و آن‌ها غمگین نمی‌شوند * کسانی که ایمان آوردند و پرهیزکاری می‌نمودند».

بله، دوست و ولی شدن منوط به ایمان و تقوا می‌باشد.

تعریف کرامت: امری خارق العاده (غیر معمولی) است که خداوند آن را بدست اولیائش جاری می‌کند تا کمکی برای آن‌ها در امور دینی و یا دنیوی باشد، و باید در نظر داشت که هیچگاه این کرامات به معجزات انبیاء و رسولان نمی‌رسد.

بعضی کرامات الله بر اولیائش:

از آن‌ها داستان اصحاب کهف، و داستان مریم‘است، وقتی که درد زایمان او را به سمت تنه‌ی درخت خرما کشاند و الله به او امر نمود تا آن را تکان دهد و از آن خرمای تازه فرو ریخت؛ و خداوند به وی علیها السلام در تابستان میوه‌ی زمستانی و در زمستان میوه‌ی تابستانی روزی عطا می‌فرمود؛ و همچنین داستان آصف وزیر سلیمان و داستان مردی که خداوند او را میراند و بعد از صد سال دوباره زنده کرد و قصه‌ی جریح راهب و یا داستان سه نفر از بنی اسرائیل که در داخل غاری پناه جسته بودند و سنگی بزرگ جلوی درب غار را بست؛ بجز این مسائل، موارد مشهور دیگری در نزد اهل علم وجود دارد که با قرآن و سنت صحیح و با تائید سلف امت و نفرات بعدی آن‌ها ثابت شده است.

این کرامات تا برپا شدن قیامت در بین مردم باقی خواهد ماند زیرا علت آن دوستی با خداوند است و دوستی با خداوند تا قیامت ادامه می‌یابد.

[نکته ی خیلی مهم] : اگر کسی کاری غیر عادی را انجام داد، دلیل بر پاکی و ولی بودن وی نمی‌شود، مگر این که عمل آن شخص بررسی شود و تمامی اعمال او با کتاب و سنت مقایسه گردد و مشخص شود که او هم تبعیت ظاهری و هم باطنی از کتاب و سنت دارد [۶۴].

[۶۴] برای مثال می‌توان از مسئله‌ی به تواتر رسیده‌ی مرد یک چشم بسیار فریبنده‌ی موصوف به دجال، یاد کرد که حرکات غیر عادی و خارق العاده‌ی بسیاری انجام می‌دهد و عده‌ی زیادی را از هدایت دور می‌کند و به جهنم می‌فرستد. برای دانش بیشتر و راه شناسایی اولیاء الله و اولیاء الشیطان می‌توانید به کتاب «الفرقان بین اولیاء الرحمن واولیاء الشیطان» نوشته‌ی شیخ الاسلام ابن تیمیة رجوع فرمائید.(مترجم).