شفاعت
o ایمان به شفاعت در «موقف» [۲۶]که خود اجزاء مختلفی دارد:
o - شفاعت العظمی [۲۷]:
این شفاعت خاص پیامبر جمیباشد، و در [صحرای محشر] برای شروع شدنِ حسابرسی بین مردم، صورت میگیرد.
o - شفاعت برای باز شدن درب بهشت بر روی اهل آن [۲۸]:
این شفاعت خاص پیامبر جمیباشد.
o - شفاعت برای تخفیف گرفتن در عذاب کسی که به آن عذاب مستحق میباشد:
این شفاعت نیز خاص پیامبر جمیباشد و نمونهی آن شفاعت خواستن برای ابوطالب است [۲۹]؛ بدین صورت که الله عذاب جهنم او را کم کند؛ همان جهنمی که، سزای کسی است که خداوند بر او سخت بگیرد و بر او غضب نماید.
o شفاعت برای بالا بردن درجات بهشت:
اقوالی وجود دارد که خاص پیامبر جمیباشد و البته عدهای دیگر این شفاعت را خاص وی نمیدانند.
o شفاعت اهل گناهان کبیره:
آنها موحدینی هستند که معصیت میکنند، کسانی که بخاطر گناهانشان وارد آتش میشوند ولی [بعد از مدتی که گناهانشان بخشیده شده و] از آن خارج میشوند، و این شفاعت توسط رسول الله ج، دیگر رسولان، ملائکه، صالحین و شهداء صورت میگیرد [۳۰].
قرآن [۳۱]و روزه [۳۲]نیز برای اهلشان دو شفاعت کننده میباشند و بجز آنها فرزندان مؤمن نیز پدر و مادر خود را شفاعت میکنند.
[۲۶] مکانی که انسانها از قبر خارج شده و در انتظار حساب و کتاب خواهند بود.(مترجم). [۲۷] صحیح بخاری (۱۶۲۴/۴، ۴۲۰۶) و (۲۴۰۱/۵، ۶۱۹۷) و (۲۶۹۵/۶، ۶۹۷۵) و (۲۷۰۸/۶، ۷۰۰۲)، صحیح مسلم (۱۲۳/۱، ۴۹۵). [۲۸] سنن الترمذی (۳۰۸/۵، ۳۱۴۸). [۲۹] صحیح بخاری (۲۲۹۳/۵، ۵۸۵۵) و (۲۴۰۲/۵، ۶۲۰۳)، صحیح مسلم (۱۳۴/۱، ۵۳۱)، السلسلة الصحیحة شیخ آلبانی (۱۲۱/۱، ۵۵). [۳۰] صحیح بخاری (۲۷۰۶/۶، ۷۰۰۱)، السلسلة الصحیحة شیخ آلبانی (۳۱۵/۵، ۲۲۵۰) و... [۳۱] صحیح مسلم (۱۹۷/۲، ۱۹۱۰)، السلسلة الصحیحة شیخ آلبانی (۲۲۹/۱۰، ۳۹۹۲). [۳۲] مسند أحمد (۲/۱۷۴، رقم ۶۶۲۶)، طبرانى در مجمع الزوائد (۳/۱۸۱)، هیثمى گفته است: رجال طبرانى، رجال صحیحی هستند. و در (۱۰/۳۸۱) گفته است: أحمد آن را روایت کرده است و به علت ضعف سند در ابن لهیعة، اسناد آن حسن میباشد. الحاکم (۱/۷۴۰، رقم ۲۰۳۶) و گفته است: صحیح على شرط مسلم.