۶- اعتقاد صحیح درباره حکم کسی که گناه کبیره انجام می‌دهد

از جمله اعتقادات صحیحِ واجب برای هر مسلمان، این است که تمامی گناهان بجز شرک ورزیدن به الله، مسلمان را از دین اسلام خارج نمی‌کند. مگر اینکه شخصی، آن فعل حرام را از جانب خودش یا شخص دیگری حلال کند: اگر حرامی را حلال کند، چه انجام دهد و یا چه انجام ندهد برای او یکسان خواهد بود؛ زیرا این کار به معنی تکذیب و دروغ بستن به کتاب خداوند و همچنین کلام رسول الله ج می‌باشد و این چنین کاری، کفر به کتاب و سنت و اجماع مسلمین می‌باشد.

و البته تمامی گناهانی که پائین‌تر از شرک می‌باشند، عامل آن را در جهنم جاودان نمی‌کنند. همانگونه که خداوند می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ﴾[النساء: ۴۸]. ترجمه: «همانا الله کسی که به او شرک بورزد را نمی‌آمرزد و پائین‌تر از آن را برای هرکه بخواهد می‌آمرزد».

نص آیه به صراحت بیان می‌دارد که هر گناهکاری در حوزه‌ی مشیت الله قرار می‌گیرد؛ اگر الله تعالی بخواهد، به منت و کرمش او را می‌بخشد و اگر نخواهد ببخشد به اندازه‌ی گناهش او را در آتش جهنم نگه می‌دارد و بعد از آنکه پاک شد به علت توحیدش او را از جهنم خارج کرده و به بهشت داخل می‌کند.