دليل دوم:

كلام خداوند بلند مرتبه: ﴿...وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّكُم مُّلَٰقُوهُ...﴾[البقرة: ۲۲۳] [۸]. و سخن دیگرش ﴿تَحِيَّتُهُمۡ يَوۡمَ يَلۡقَوۡنَهُۥ سَلَٰمٞ﴾[الأحزاب: ۴۴] [۹]. و قول دیگر خداوند: ﴿فَمَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ﴾[الکهف: ۱۱۰] [۱۰]. و آیه دیگر قرآن كریم: ﴿قَالَ ٱلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَٰقُواْ ٱللَّهِ﴾[البقرة: ۲۴۹] [۱۱]. و كلیه صاحبنظران ادبیات عرب متفقند كه لقاء منسوب به زنده‌‌‌ی كاملاً بینا است و دیدن و رؤیت را اثبات می‌‌‌كند و كلام خداوند برای اثبات این گفته آن است كه: ﴿فَأَعۡقَبَهُمۡ نِفَاقٗا فِي قُلُوبِهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ يَلۡقَوۡنَهُۥ﴾[التوبة: ۷۷] [۱۲]. و همانا احادیث صحیح و صریحی وجود دارد كه خداوند تعالی را منافقین و كفار در عرصه قیامت می‌‌‌بینند، كه ان شاء الله در صفحات بعدی این نوشتار خواهد آمد.

و كلا در این مسئله سه قول در اهل سنت وجود دارد:

۱- خداوند را بجز مؤمنین كسی نخواهد دید.

۲- تمامی افراد او را در ابتدا می‌‌‌بینند، چه مؤمن و چه كافر، و بعد از آن خداوند خود را از كُفّار پنهان می‌‌‌دارد و هرگز بعد از آن، او را نمی‌‌‌بینند.

۳- منافقین او را می‌‌‌بینند ولی كافران نمی‌‌‌بینند.

[۸] «... از الله تقوا پیشه كنید و بدانید به دیدار او می‌‌‌رسید...». [۹] «درودشان (از جانب خداوند) در روزی كه به دیدار او می‌‌‌رسند سلام (= امن و امانتان باد) می‌‌‌باشد...». [۱۰] «... پس هر كس كه خواهان دیدار پروردگار خویش است ...». [۱۱] «... (اما) آنان كه یقین داشتند كه به دیدار الله می‌‌‌رسند، گفتند:...». [۱۲] «الله، نفاق را در دلهایشان پدیدار ساخت تا آن روزی كه خدا را در آن ملاقات می‌‌‌كنند...».