دلیل چهارم:

در قرآن مجید داریم: ﴿كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾[المطففین: ۱۵] [۲۵]. این آیه بر این دلالت دارد كه از بزرگترین مجازتهای، كسانی كه كفر می‌‌‌ورزند، این است که در روز قیامت خداوند خود را از آنها پنهان می‌‌‌دارد و آنها او را نمی‌‌‌بینند و صدای او را نمی‌‌‌شنوند، پس کاملاً واضح است، اگر برای مؤمنین نیز چنین بود، در قرآن از آنها نیز به همین گونه یاد می‌‌‌شد. امام شافعی /و عده‌‌‌ای دیگر از امامان این آیه را حجتی برای رؤیت خداوند قرار داده‌‌‌اند. و طبرانی و دیگر محدثین از مزنی روایت كرده‌‌‌اند، كه از امام شافعی درباره‌‌‌ آیه‌‌‌ی ﴿كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾[المطففین: ۱۵] شنیده است: این دلیلی است بر این باور كه اولیاء الله، روز قیامت پروردگارشان را می‌‌‌بینند. و همچنین حاكم از طریق أصم از ربیع بن سلیمان روایت كرده است: برای حضرت محمد بن ادریس شافعی، نوشته‌‌‌ای از صعید آمد و در مورد كلام خداوند عزوجل ﴿كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾سئوال شد، گفت: پنهان بودن خداوند از آنها(كافرین) از روی غضبش، دلیلی بر این است كه اولیائش او را از روی رضایتش می‌‌‌بینند. ربیع گفت: به او گفتیم: ای ابوعبدالله در مورد آن، تو نیز چنین می‌‌‌گویی؟ گفت: بله، و آن چیزی است كه خداوند به آن وعده داده است، و اگر محمد ابن ادریس یقین نداشت كه او خداوند را خواهد دید، اصلاً او را عبادت نمی‌‌‌كرد. و طبرانی نیز در شرح السنه از طریق اَصم این روایت را آورده است و ابو زرعه رازی گفت: از احمد ابن محمد ابن حسین شنید كه می‌‌‌گفت: از محمد ابن عبدالله ابن حكم سئوال شد: آیا انسانها روز قیامت پروردگارشان را می‌‌‌بینند؟ و او در جواب گفت: فقط مؤمنین او را می‌‌‌بینند، و محمد گفت: در مورد رؤیت خداوند از امام شافعی سوال شد و او گفت: خداوند بلند مرتبه می‌‌‌فرماید: ﴿كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾و این دلیلی است كه بین مؤمنین و خداوند ﻷپرده‌‌‌ای وجود نخواهد داشت.

[۲۵] «چه بسا، هر آئینه ایشان از (دیدار) پروردگار خویش در آن روز در پرده خواهند بود».