دليل هفتم:

خداوند در قرآن می‌‌‌فرماید: ﴿وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ ٢٢ إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ٢٣﴾[القیامة: ۲۲-۲۳] [۳۶]. اگر شما این آیه را از تحریفِ از جایگاهش و از کسانی که درباره‌‌‌ی آن سخن دروغ می-بافند، حفظ کنید؛ به خوبی در آنچه که ذات سبحان به آن اراده فرموده، ندای دهنده‌‌‌ای آشکار را می‌‌‌بینید که فریاد می‌‌‌زند: الله سبحانه با چشمِ سر در روز قیامت دیده می‌‌‌شود؛ این صریح گویی را چیزی از بین نمی‌‌‌برد، بجز تحریفی که تحریف‌‌‌کنندگان آنرا تأویل می‌‌‌نامند، اگر دقت کنیم می‌‌‌بینیم که تأویل مطالب صریحی که درباره‌‌‌ی معاد، بهشت، جهنم، میزان و حساب آمده، برای این آقایان، راحتر از تأویل آیات فوق می‌‌‌باشد، و این تأویلات، درباره‌‌‌ی تمامی مطالبی که از قرآن و سنت می‌‌‌باشد، نیز امکان پذیر است، و هر انسان پیرو باطلی، اگر بخواهد در این زمین خاکی بدنبال تأویل مطالب صریح و تحریف آنها از وضعیت اصلیش باشد، می‌‌‌تواند براحتی تأویل کنندگانِ این نصوص و مطالب صریح را بیابد؛ و این همان چیزی است که دین و دنیا را به فساد می‌‌‌کشاند. فعل «نظر» با توجه به حالتی که در جمله دارد چند معنی می‌‌‌دهد، بدین ترتیب که اگر تنها بیاید معنی توقف و انتظار می‌‌‌دهد، مثل: ﴿ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ﴾[الحدید: ۱۳] [۳۷]. و اگر همراه «في» بیاید به معنی تفكر كردن می‌‌‌باشد، مثل: ﴿أَوَلَمۡ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ...﴾[الأعراف: ۱۸۵] [۳۸]. و اگر با «إِلَى» بیاید به معنی دیدن با چشمِ سَر می‌‌‌باشد، ﴿ٱنظُرُوٓاْ إِلَىٰ ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ﴾[الأنعام: ۹۹] [۳۹]. و یزید بن هارون گفت: مبارک از الحسن خبر داد: نگریست به پرودگارش تبارک و تعالی با و نگریست به نور، وی ای پیرو سنت پیامبر جحال ببین تفسیر پیامبرجو صحابه رضی الله تعالی عنهم اجمعین و ائمه رحمهم‌‌‌الله درباره این آیه چه می‌‌‌باشد!!.

ابن مَرْدَوَیه [با اسناد] در تفسیرش این آیه آورده است: رسول اللهجدرباره‌‌‌ی این كلام خداوند بلند مرتبه ﴿وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ ٢٢﴾فرمود: از روی نیكی و اجر نهادن می‌‌‌باشد، و در مورد آیه‌‌‌ی ﴿إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ٢٣﴾فرمود: بسوی پروردگارﻷ[می‌‌‌نگرند]، و ابو صالح از ابن عباس‌‌‌ بروایت می‌‌‌کند: ﴿إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ٢٣﴾می‌‌‌نگرد به وجه اللهﻷو همچنین عكرمه /گفته است: ﴿وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ٢٢﴾دلیل بر نعمت دائمی و زیاد است و ﴿إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ٢٣﴾دلالت بر عظمت نگریستن به پروردگار دارد، چه نگریستنی؛ و ابن عباس بنیز چنین گفته‌‌‌است و این تفسیر مورد اجماع اهل سنت و حدیث می-باشد.

[۳۶] «در آن روز چهره‌‌‌ائی شاداب و شادانند * به پروردگار خود می‌‌‌نگرند». [۳۷] «... منتظرمان بمانید تا از نور شما فروغ و پرتویی (به ما بتابد و از آن) استفاده كنیم! ...». [۳۸] «آیا در (عظمت) ملكوت آسمانها و زمین تفكر نمی‌‌‌كنند ...». [۳۹] «... آنگاه كه میوه دادند به میوه‌‌‌ی آنها نگاه کنید ...».