۵- پیشیگرفتن در کار خیر
مبادرت به کار خیر و به سوی فضایل انسانی رفتن، لازمۀ انسان است، زیرا انسان را به درجۀ والای معرفت میرساند.
خورشید یک لحظه منتظر نمیماند، زمان به سرعت سپری میشود، وقت فرصتی طلایی است که خدا به انسان داده تا به خیر و نیکی عمر را به پایان برساند. خداوند میفرماید:
﴿ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا﴾ [الملک: ۲۲].
«همانگونه مرگ و زندگی پدید آورده، تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید».
هنگامی که انسان از کردار خوب کوتاهی کرد و در ادای واجبات بیاعتبار بود، به راستی خودش را گول زده و به نوعی خوار و تباه شده که جبران نخواهد شد.
﴿وَٱلۡعَصۡرِ ١ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِي خُسۡرٍ ٢ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡحَقِّ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ ٣﴾ [العصر: ۱-۳].
«سوگند به عصر (غلبه حق بر باطل) که واقعاً انسان دستخوش زیان است، مگر کسانی ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایی، توصیه کردهاند».
و در حدیث صحیح است: «دو نعمت هست که بسیاری از مردم در آن شکست خوردهاند: سلامتی و آسایش» [۱۳۶].
گاهی فتنهها مانع ایجاد مینمایند و انسان را از کوشش خیر منصرف میکنند. و از واجبات انسان است که در جهت رفع این موانع و پیشیگرفتن از این فتنهها و رهایی از آن کوشش کند، تا زمانی که اسباب و امکانات برایش آماده شود و درهای خیر و نیکی به رویش بازشود.
حضرت ج میفرمود: «به سوی کارهای شایسته بشتابید؛ چرا که فتنهها مانند پارههای شب تاریک پدید خواهند آمد. شخص به هنگام صبح مسلمان از خواب برمیخیزد و به هنگام شب کافر میشود. شب را مسلمان به سر میآورد و صبح به کافری از خواب برمیخیزد و دین خود را به کالای دنیوی میفروشد» [۱۳۷].
از ابی هریرهس روایت است که پیامبر ج فرمود: «به سوی هفت کار پیشی گیرید: آیا جز در انتظار فقری فراموشیآور، یا بینیازیِ طغیانانگیز، یا بیماری تباهیزا، یا پیریِ خِرفکننده، یا مرگی سریع یا دجال که بدترین غایب مورد انتظار است، و یا در انتظار قیامت هستید که قیامت بسی سختتر و تلختر است» [۱۳۸].
بهترین اعمال انسان آن است که در حال صحت بدن و ثروتمندی و خوش اقبالی در دنیا و امید به زندگی انجام دهد که کردار خوب در این حالات دلیل ایثار و خودگذشتگی و بیداری اوست.
از حضرت ج سؤال شد: کدام صدقه اجر و پاداش بسیاری دارد؟ فرمود: «این که در حال صحت بدن که آرزوی ثروتمند شدن و ترس از فقیری داری صدقه بدهی، و آن را تا زمان مرگ به تأخیر نیندازی که آن وقت میگوئی: به فلانی این مقدار [پول] و به فلانی آن مقدار بدهید، و به فلانی بگوئید چنین و چنان کن...
[۱۳۶] روایت بخاری از ابن عباس. [۱۳۷] روایت مسلم. [۱۳۸] روایت ترمذی.