ثانياً: بزرگان علمای شيعه می‌گويند:
همانا روایاتی که در قرآن طعن وارد می‌سازد متواتر و مستفیض می‌باشد.
۱- شیخ مفید می‌گوید: همانا اخبار و روایات از ائمه هدی از آل محمدصدرباره اختلاف قرآن، و آنچه که ستمکاران در آن بوجود آورده‌اند از حذف و نقصان بطور مستفیض آمده است [۱۱۴].
۲- ابو الحسن عاملی: بدان که همانا حقی که از آن جای فرار نیست، بر حسب روایات متواتری که خواهد آمد، که همانا این قرآنی که اکنون در دست ماست بعد از رسول اللهص چیزی از تغییرات در آن بوجود آمده، و کسانی که بعد از وی جمع‌آوری نموده‌اند بسیاری از کلمات و آیات را از آن ساقط گردانده‌اند [۱۱۵].
۳- نعمت الله جزایری: همانا پذیرفتن اینکه بصورت متواتر بودن از وحی الهی است و همه این‌ها جبرئیل امین نازل کرده است، منجر به کنار گذاشتن روایت مستفیض، بلکه متواتری می‌شود که بطور صریح دلالت بر این دارد که در کلام و ماده و اعراب قرآن تحریف واقع شده است. با وجود اینکه اصحاب ما بر صحت و تصدیق به آن اتفاق کرده‌اند [۱۱۶].
۴- محمد باقر مجلسی: در شرحش برای حدیث: هشام بن سالم از ابو عبدالله÷فرمود: همانا قرانی که جبرئیل÷بسوی محمدصآورده بود هفده هزار آیه بود.
درباره این حدیث گفته است:
موثق (مورد اعتماد) است. و در بعضی از نسخه‌ها از هشام به سالم بجای هارون بن سالم است، پس حدیث صحیح می‌باشد، پوشیده نماند که این خبر (حدیث) و بسیاری از حدیث‌های صحیح دیگر، در بوقوع پیوستن نقص و تغییر در قرآن صریح می‌باشد، و نزد من همانا اخبار در این باب از لحاظ معنی متواتر می‌باشد.
و کنار گذاشتن همه آنان باعث از بین رفتن اعتماد کلی از روایت می‌گردد، بلکه بگمان من همانا اخبار در این زمینه کمتر از اخبار امامت نمی‌باشد پس چگونه با خبر (حدیث) آن را ثابت می‌کنند؟ [۱۱۷]
یعنی در صورت کنار گذاشتن اخبار و روایات تحریف قرآن، چگونه بوسیله خبر (حدیث) امامت را ثابت می‌کنند؟
۱- سلطان محمد خراسانی، می‌گوید: بدان که همانا اخبار بصورت مستفیض از ائمه اطهار، درباره واقع شدن زیاد، و کمی و تحریف و تغییر در قرآن، آمده است که جای شکی باقی نمی‌ماند [۱۱۸].
۲- علامه حجت سید عدنان بحرانی: می‌گوید: اخباری که بشمار نمی‌آید (یعنی اخبار تحریف قرآن) بسیار می‌باشد و از حد تواتر گذشته است [۱۱۹].
[۱۱۴] اوائل المقالات ص، ۹۱. [۱۱۵] مقدمه دوم تفسیر مرآه الانوار، و مشکاه الاسرار ص، ۲۶ و این مقدمه نیز چاپ شده برای تفسیر برهان تالیف بحرانی. [۱۱۶] الانوار النعمانية ج، ۱ ص، ۳۵۷. [۱۱۷] مرآة العقول جزء دوازدهم ص، ۵۲۵. [۱۱۸] تفسیر «بیان السعادة فی مقامات العبادة» موسسه اعلمی ص، ۱۹. [۱۱۹] مشارق الشموس الدرية، منشورات مکتبه عدنانیه بحرین ص، ۱۲۶.