سادساً: برای چه امام در هنگام خلافتش قرآن صحيح را آشکار نکرد؟
جواب از علمای بزرگ شیعه:
۱- نعمت الله جزایری می‌گوید: هنگامی که امیر المؤمنین÷بر تخت خلافت نشست، نتوانست که آن قرآن را آشکار، و این قرآن را پنهان نماید بخاطر اینکه در این کار رسوائی کسانی که قبل از وی بوده آشکار می‌گردد [۲۶۰].
۲- علامه محقق میرزا حبیب الله هاشمی خوئی چنین می‌گوید: همانا÷ [۲۶۱]نتوانست [۲۶۲]، بخاطر وجود تقیه که مانع آن می‌شد، زیرا که در صورت ظاهر کردنش تشنیع و رسوائی کسانی است که قبل از وی بوده‌اند [۲۶۳]، همچنانکه نتوانست نماز ضحی را باطل کند.
و از به اجراء در آوردن متعه حج و متعه زنان، و از عزل شریح از قضاوت و معاویه از امارت، و در روایات احتجاج سابق در سخنش÷با زندیق صراحت کرده است.
به اضافه اینکه تصحیح نکردن آن بخاطر مصلحتی بوده که پوشیده نیست و آن اینکه در روز قیامت حجت بر تحریف‌کنندگان و تغییردهندگان تمام شود، و همچنین عمل زشت‌شان برای تمام اهل محشر آشکار گردد، و آنکه از جانب پروردگار بسوی امت محمدصخطاب صادر میشود به آنها می‌گوید: کتابی که بسوی‌تان نازل کردم چگونه خواندید؟ جواب از آنان صادر میشود:
ما چنین و چنین خواندیم. سپس به آنان گفته میشود: این چنین نازل نکرده‌ام، پس چرا آن را ضایع نمودید و تحریفش کردید و کم کردید؟
سپس جواب می‌دهند: ای پروردگارا، ما نسبت به آن کوتاهی نکردیم و نه ضایعش نمودیم بلکه این چنین بدستمان رسید، آنگاه حاملان وحی را مخاطب قرار داده میشود، و به آنان گفته میشود، شما در تبلیغ وحی و رساندن امانت من کوتاهی کردید؟
پس می‌گویند: پروردگارا، ما در وحی تو هیچ کوتاهی نکردیم، همانا فلان [۲۶۴]و فلان بعد از رفتن پیامبرشان کوتاهی کردند. پس زشتی کردارشان و رسوائی عملشان برای تمام اهل محشر ظاهر می‌گردد، پس بدین خاطر آنان سزاوار رسوای بزرگ و عذاب دردناک هستند به اضافه اینکه مستحق توبیخ و سزا هستند بخاطر تفریط‌شان در امر رسالت و کوتاهی‌شان در غصب خلافت [۲۶۵].
[۲۶۰] الانوار النعمانیه (۲/۳۶۰). [۲۶۱] یعنی علی بن ابی طالب. [۲۶۲] یعنی قرآن صحیحی که نزدش بود. [۲۶۳] یعنی خلفای قبل از وی. [۲۶۴] یعنی ابوبکر و عمرب. [۲۶۵] البراعة فی شرح نهج البلاغه ج، ۲ ص، ۲۲۰ دارالوفاء – بیروت.