اهانت کردن به نامهای صحابه ش
یکی دیگر از عقاید رافضیان، اهانت کردن به نامهای صحابه [۱۱۱]به ویژه عشره‌ی مبشره [۱۱۲]میباشد، در حالی که از پیامبر جاحادیث متواتری نقل شده که بر وجوب احترام و تکریمشان دلالت دارند، و خداوند متعال در چندین جا از قرآن بدان رهنمود کرده است. از اهانت کردن به اصحاب کبار، اهانت به فرموده‌ی پیامبر و رهنمودهای خداوند لازم میآید. و هر کس به چیزی اعتقاد داشته باشد که سبب اهانت به صحابه ششود، همانا رسول الله جرا در احادیثی که به وجوب احترام و تکریمشان خبر داده، تکذیب نموده، و هر کس پیامبر جرا در آنچه که به طور قطعی از وی ثابت شده، تکذیب نماید،همانا کفر ورزیده است. جای بسی شگفت است که آنان از نامگذاری به نامهای صحابه اجتناب میکنند در حالی که از نامهای سگها جهت نامگذاری استفاده میکنند. اینان چقدر از راه راست به دورند و چقدر به اهل ضلالت و عقاب شباهت دارند!.
[۱۱۱] به طور مثال به تفسیر قمی: ۱/ ۲۱۴ مراجعه شود.
[۱۱۲] آنها همان ده یار بهشتی‌اند که در حدیث سعید بن زید س به روایت ترمذی در سنن، حدیث شماره: (۳٧۵۶)، و به روایت ابوداود، حدیث شماره: (۴۶۴٩) آمده‌اند که رسول گرامی اسلام جفرمودند: «این ده فرد در بهشت‌اند: ابوبکر در بهشت است، عمر در بهشت است، عثمان در بهشت است، علی در بهشت است، طلحه در بهشت است، زبیر در بهشت است، عبدالرحمن بن عوف در بهشت است، سعد در بهشت است، سعید در بهشت است و ابوعبیده در بهشت است». و آن روایتی است صحیح، و علامه آلبانی /آن را در صحیح الجامع، حدیث شماره: ۴۰۱۰ صحیح دانسته. و این صحابه‌ی خوش‌نصیب در این قول شاعر جمع شده‌اند:
للمصطفی خیر صحب نصّ أنهم
في جنة الخلد نصا زادهم شرفا
هم طلحة وابن عوف والزبیر مع
ابی عبیـده والسعـدین والخلفـا
«برای محمد مصطفی جبهترین اصحابی است که ایشان به صراحت بیان فرموده‌اند آنها در بهشت جاودان‌اند، و این نص پیامبر عزت و شرافت آنها را بیشتر کرده است؛ آنان: طلحه بن عبیدالله، عبدالرحمن بن عوف و زبیر بن عوام با ابوعبیده و سعد بن ابی وقاص و سعیدبن زید و خلفای راشدین (ابوبکر صدیق، عمر فاروق، عثمان ذی‌النورین و علی مرتضی) می‌باشند.