فضیلت و برتری حضرت علی س از دیدگاه شیعه

ابن مطهر [۱۱۸]حلی [۱۱٩]می‎گوید: «شیعه امامیه همگی اتفاق نظر دارند که علی بعد از پیامبر جاز همه پیامبران به جز پیامبران اولوالعزم، برتر است. و در مورد اینکه آیا علی از پیامبران اولوالعزم هم برتر است یا نه، اختلاف نظر دارند. او در ادامه می‎گوید: من از کسانی هستم که در این امر چیزی نمی‎گویم. همچنین امامیه بر این باورند که دیگر امامان، از همه پیامبران بجز پیامبران اولوالعزم برترند». طوسی هم در کتاب «تجرید [۱۲۰]» می‎گوید: «علی از همه صحابه برتر است؛ زیرا تلاش و کوشش زیادی از خود نشان داده... تا آنجا که می‎گوید: همچنین به خاطر ظهور معجزاتی از او، اختصاص او به قرابت و برادری با پیامبر جو محبت خاص او به پیامبر جو نصرت و یاری اش، و برابری او با پیامبران، از همه صحابه برتر است.» حلی، شارح این کتاب در شرح آن [۱۲۱]می‎گوید: «فرموده‌ی پیامبر جمؤید این مطلب است که می‎فرماید: (هر کس می‎خواهد که به علم آدم، به تقوای نوح، به حلم و بردباری ابراهیم، به هیبت موسی، و به عبادت عیسی بنگرد، پس به علی بن ابی طالب بنگرد). این حدیث برابری علی با پیامبران در صفات و خصلتهای برجسته‌ی‌شان ‌واجب می‎گرداند».

اولاً در صحت این روایت، تردید وجود دارد [۱۲۲]. ثانیاً به فرض صحت، مساوات و برابری علی با پیامبران را واجب نمی‎گرداند؛ زیرا مشارکت در بعضی صفات، مقتضی مساوات و برابری نیست. این یک امر بدیهی و آشکار است. و هر کس معتقد باشد که کسی غیر از انبیاء از انبیاء برتر و یا برابر با آنان است، بدون شک کفر ورزیده است. علماء زیادی، اجماع را در این زمینه نقل کرده‌اند. چه خیر و نیکی‌ای در این قوم وجود دارد که اعتقادشان، موجب کفرشان است.

[۱۱۸] او ابومنصور حسن بن یوسف بن مطهر حلی عراقی شیعه شیخ روافض است که نزد نصیر کفر و وزیر ملحدین خواجه نصیر طوسی درس خوانده، کینه‌ی صحابه‌ی کرام را به دل داشته و کتابهایش را از گستاخی و طعن به ساحه‌ی مبارک صحابه‌ی کرام مشحون نموده، او مؤلف کتاب بدنام منهاج الکرامه است که شیخ الإسلام ابن تیمیه با کتاب ارزشمند و کم‌نظیر خود «منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة والقدریة» بر آن تردید نموده. این تردید خیلی دندان شکن بوده و ردی علمی است که شیعه هرگز آن را پاسخ داده نمی‌‌تواند، خداوند شیخ الإسلام ابن تیمیه را غریق رحمت خویش گرداند. نگا: البدایة والنهایة، حافظ ابن کثیر (ج۱۴ ص۱۰۰)، و لسان المیزان، ابن حجر به اسم حسین، شماره: ۲۸۴۱. [۱۱٩] مختصر تحفه‌ی اثنی عشریه، صفحه‌ی: ۱۰۰. [۱۲۰] شرح تجرید، ورقه‌ی: ۱۶۲. [۱۲۱] شرح تجرید، ورقه‌ی: ۱۶۴. [۱۲۲] این روایت موضوعی است که کنانی آن را در کتاب «تنزیه الشریعة الـمرفوعة عن الأخبار الشنیعة الـموضوعة» (ج۱ ص۳۶۵)، و ابن الجوزی در الموضوعات (ج۱ ص۳٧۰) آورده و گفته: این روایت موضوع است.