مخالفتشان در خارج شدن دیگر مسلمانان از آتش دوزخ

حلی در شرح کتاب تجرید می‎گوید [۱۲۸]: «ائمه درباره‌ دیگر فرق اسلامی‎(غیر از شیعه دوازده امامی) اختلاف نظر دارند در اینکه آیا آنان از آتش دوزخ بیرون می‎آیند و داخل بهشت می‎گردند یا همه‌شان در دوزخ تا ابد می‎مانند. و می‎گوید: اکثر ائمه قول دوم را قبول دارند مبنی بر اینکه دیگر فرق اسلامی‎از آتش دوزخ بیرون نمی‎آیند و تا ابد در آن می‎مانند. تنها عده کمی‎هستند که معتقدند آنان هم از آتش بیرون می‎آیند و داخل بهشت می‎گردند. ابن نوبخت می‎گوید [۱۲٩]: آنان از جهنم بیرون می‎آیند ولی داخل بهشت نمی‎گردند بلکه در اعراف می‎مانند».

بنا به این اعتقادشان، اهل بهشت، کافران و فاسقان هستند در حالی که معتقدند انسان فاسق هرگز از آتش جهنم بیرون نمی‎آید. این اعتقاد مستلزم تکذیب احادیث صحیح پیامبر جدرباره‌ی خارج شدن گناهکاران موحد از جهنم، می‎باشد [۱۳۰]. همچنین این اعتقاد مستلزم تکذیب احادیث صحیحی است که درباره‌ی فضیلت اکثریتی که همان اهل سنت هستند، وارد شده‌اند. و ثابت شده که مذهب و قول صحابه و تابعین بزرگوار، مذهب اهل سنت بوده است.

چنین اعتقاد باطلی شبیه به قول اهل کتاب است که می‎گویند:﴿لَن يَدۡخُلَ ٱلۡجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوۡ نَصَٰرَىٰ﴾[البقرة: ۱۱۱]. «جز کسی که یهودی یا مسیحی باشد هرگز (کس دیگری) به بهشت در نمی‎آید». اینان با زبان خود می‎گویند که غیر از رافضی، کسی داخل بهشت نمی‎گردد. نگاه کن که اینان چه دروغهایی را سر هم می‎کنند. قضیه نه تنها چنین نیست بلکه افعال و کردارشان مقتضی حرمان آنان از بهشت می‎باشد.

[۱۲۸] مختصر التحفة الاثنی عشریه (۲۰٧). [۱۲٩] مختصر التحفة الاثنی عشریه (۲۰٧). و ابن نوبخت همان ابوسهل اسماعیل بن نوبخت از بزرگان شیعه است که ابن ندیم در الفهرست ۲۲۰٩ سوانح او را ذکر کرده. [۱۳۰] شیخ /به احادیث شفاعت اشاره دارد که دلالت بر بیرون شدن موحّدین از آتش جهنم دارند، از آنجمله: حدیث جابر س که آن حضرت جفرمودند: «یخرج من النار قوم بالشفاعة کأنهم الثعاریر: گروهی به شفاعت از آتش جهنم بیرون می‌شوند که گویا ذره‌ها‌اند»، صحیح بخاری، حدیث شماره: (۶۵۶۸)، و صحیح مسلم، حدیث شماره: (۱٩۱) با این اختلاف که لفظ: «الثعاریر» در آن نیامده است.