فحش و ناسزا به اصحاب اعلام جنگ با خدا

خداوند سبحان بارها و بارها از یاران پیامبر اعلام رضایت کرده است. حال با وجود این اگر کسی پیدا شود که آنها را مورد فحش و ناسزا قرار دهد، باید عاقبتی را برایش تصور نمود؟! آیا این به منزله جدال با خداوند نیست؟!.

حضرت ابوهریره ساز رسول الله صنقل می‌کند که رسول الله صفرمود:

«إن الله تعالى قال: من عادى لي ولياً فقد آذنته بالحرب...» [۹۴]«خداوند سبحان فرمود: هر کسی دوستان مرا برنجاند (و به آنان فحش و ناسزا بگوید) من با او اعلان جنگ می‌کنم».

اگر یاران و تربیت شدگان زیر دست رسول الله ص دوستان و اولیای الهی نباشد، پس چه کسانی هستند؟ می‌بینیم که در این حدیث، خداوند سبحان به صراحت با کسانی که با دوستان او دشمنی کنند اعلام جنگ می‌کند. علامه ابن کثیر /درباره کسانی که صحابه را فحش و ناسزا گویند، می‌فرماید: «ويل لمن أبغضهم أو سبّ بعضهم، فأين من الايمان بالقرآن إذ يسبون من رضي الله عنهم». «وای بر کسانی که کینه و بغض صحابه را در دل می‌پرورانند ویا آنان را دشنام می‌دهند. اینها کجا به قرآن ایمان دارند وقتی به کسانی که خداوند از آنها خشنود شده، دشنام می‌دهند؟!»

ابن عبدالبر /نیز می‌گوید: «من رضي الله عنه لم يسخط عليه أبداً إن شاء الله». «کسی را که خداوند از او خشنود شد بعد ازآن هرگز او را عذاب نخواهد داد (ان شاء الله)».

[۹۴] الاربعین النوری، رواه البخاری.