بخش نخست کتاب: حقایقی دربارۀ توحید عبادت
شریعت در این بخش دربارۀ مقدماتی در توحید عبادت سخن می‌گوید که لازمۀ ایمان به حقانیت قرآن و مصونیت آن از آلوده شدن به باطل می‌باشد و اینکه هدف نهایی پیامبران ـ طبق گزارش قرآن ـ فراخوانی مردم به یکتا شمردن خدا در عبادت و ترک عبادتِ غیر اوست. وی در توضیح خود می‌گوید که توحید دو نوع است: «توحید ربوبیت» و «توحید الوهیت یا توحید عبادت»؛ یا به عبارت دیگر، «توحید علمیِ نظری» و «توحید عملی ارادی». سپس به بیان معنی عبادت پرداخته و می‌گوید: کامل‌ترین مرتبه‌ای که انسان بدان دست می‌یابد، مرتبۀ عبودیت است؛ زیرا حق متعال عبودیت و بندگی را کامل‌ترین و بزرگترین صفت به خودش قرار داد. او اضافه می‌کند که عبادت خداوند، امر واجبی است که فقط با مرگ از انسان برداشته می‌شود. دست آخر هم اختلاف علما را دربارۀ بالاترین مرتبۀ عبادت مطرح ساخته و بهترین سخن در این باره را چنین بیان می‌کند:
«برترین مرتبۀ عبادت، آن است که خالص برای خداوند و موافق با مقتضای حال هر شخص باشد».