۲- همه‌فهم بودن قرآن بدون نیاز به رجوع به روایات
رسول جعفریان می‌نویسد:
«شریعت می‌گفت که هیچ کلمه و آیه‌ای در قرآن نیست که برای بشر قابل فهم نباشد؛ بطن قرآن هم نه به معنای تفاسیر تأویلی، بلکه مقصود هدف و مقصود قرآن است و بس» [۱٩٧].
البته این سخن در اغلب محافل روحانیت شیعۀ امامیه قابل قبول نبود؛ با این وجود، شریعت در دو کتابش (توحید عبادت و کلید فهم قرآن) بارها دربارۀ اشخاصی که ادعا می‌کردند قرآن جز به وسیلۀ روایات قابل فهم نیست، هشدار می‌داد. او همچنین مردم را از معتقدان به تحریف قرآن یا عدم حجیت ظواهر آن بر حذر می‌داشت و مقاصد شوم آن‌ها را بر مَلا می‌ساخت؛
[۱٩٧] رسول جعفریان، جریان‌ها وسازمان‌های مذهبی- سیاسی ایران، ص ۱۰۱٩.