۱- مبارزه با خرافات، زدودن شرک و بازگشت به سلف و اسلام ناب
رسول جعفریان در مورد شریعت می‌نویسد:
«به تدریج گرایش‌های نوگرایانه، که امری عادی در دورۀ بیست ساله بود، پیدا کرد. این گرایش او را به سمت ـ به قول خودش ـ مبارزه با خرافات سوق داد ... شریعت مدعی بود که دعوتش قرآنی و توحیدی و ضد شرک است، و به دلیل شباهتی که در برخی از نگره‌های وی با جریان وهابی بود ـ به ویژه بعد از شهریور بیست ـ از سوی منبرهایی، متهم به وهابی‌گری شد ... ادعای این قبیل افراد، آن بود که با حفظ تشیع، می‌باید این قبیل خرافات را از دین و مذهب زدود؛ زیرا ریشه در تشیع ندارد» [۱٩۵].
خود شیخ شریعت سنگلجی می‌فرماید:
«به عقیدۀ من، این افتضاحات که مردم جاهل و مدعیان باطل، بجهت اصلاحاتی که نموده‌ام به سرم می‌آورند، کم و ناچیز است، زیرا در این کتاب و سایر نوشتجات و محاضرات، اسلام سلف صحیح به آنان معرفی می‌شود؛ و در نتیجه، تیشه به ریشۀ خرافات زده و بتخانه‌ها خراب می‌شود. مردمی‌که به این مقالت آشنا گشتند و تدبر در قرآن نمودند و توحید اسلام را دریافتند، دیگر به مدعیان باطل و طرفداران خرافات وقعی نگذارده پایبند باطل و موهومات نخواهند شد» [۱٩۶]؛
[۱٩۵] رسول جعفریان، جریان‌ها وسازمان‌های مذهبی ـ سیاسی، صص ۱۰۱۶ و ۱۰۱٧. [۱٩۶] شریعت سنگلجی، توحید عبادت، یکتاپرستی، مقدمۀ مؤلف بر چاپ دوم کتاب، صفحۀ: ب.