زیارت قبور ائمه
اهل سنت وصیت پیامبرشان را بیاد دارند که فرمود: لعنت خدا بر یهود و نصاری که قبور پیامبران و نیکانشان را سجده‌گاه قرار دادند. مبادا شما نیز چنین کنید که من شما را از آن باز می‌دارم.
اهل سنت وصیت پیامبرشان را بگوش جان شنیدند تا مبادا همانند یهود و نصاری به ظلمت بیکران شرک گرفتار شوند.
کما اینکه حاجات خود را نیز بنا به وصیت پیامبرشان صرفاً از خداوند می‌خواهند چرا که ایشان فرموده است: «هرگاه چیزی خواستید فقط از خداوند بخواهید و اگر نیاز به کمک داشتید فقط از خداوند کمک بخواهید». لذا اهل سنت از مردگان کمک نخواسته بلکه خداوندی را که پیوسته حی است و هرگز نمی‌میرد تنها مأمن و ملجأ خود می‌دانند که شایسته و قادر به برآوردن نیازها و حاجات بندگانش می‌باشد.
آقای مفید در کتاب «الارشاد» چاپ مکتبة البصیرة قم ص۲۵۲ چنین می‌نگارد: زیارت قبر امام حسین÷برابر با صدحج و صد عمره است. و هرکه قبر او را زیارت کند به بهشت می‌رود. مشابه این مطلب را می‌توان در کتاب «مع الخطیب فی خطوطة العریضة» نوشته شیخ شیعی انصاری ص۱۸ نیز مشاهده نمود. آیا ائمه اهل بیت از این گفته‌ها راضی وخشنودند؟
یا آنچه ابن بابویه قمی در کتاب خود، عیون اخبار الرضی ج۲ ص۲۵۹ نوشته است، که اگر کسی قبر جعفر صادق÷را زیارت کند به او پاداش ۷۰ حج خواهد رسید و اگر کسی شبی در کنار قبر او بخوابد مثل این است که خداوند را در عرش زیارت کرده است. اگر اجر و ثواب زیارت قبور ائمه بیشتر از زیارت بیت الله الحرام باشد شکی نیست که دیگر هیچ علاقه و اشتیاقی برای زیارت خانه خدا باقی نخواهد ماند! و این نیست مگر دعوتی برای مقدس جلوه دادن بندگان خدا و گنبد و بارگاه‌های ایشان که خداوند ما را از آن باز داشته است.
عمل شیعیان امروز به هنگام زیارت قبور ائمه از جمله بوسیدن در و دیوارهای مقابر، خواندن زیارتنامه‌های غلوآمیز، نذر کردن اموال جهت گنبد و ضریح قبور، طلب حاجت از ایشان برای حل مشکلاتشان، طرف پیرامون مقابر ایشان و خرافات بسیار دیگر از این قبیل عیناً مشابه با اعمال یهود و نصاری است که پیامبر اسلام جآن‌ها را به خاطر اینگونه اعمالشان مستحق لعنت دانسته است. چنان‌که می‌فرماید: خداوند یهود و نصاری را لعنت کند که قبرهای انبیاء و افراد نیک‌شان را سجده‌گاه قرار دادند.
عجیب‌تر اینکه مراجع و بززگان شیعه برای توجیه بوسیدن و دست کشیدن بر قبور و ضرائح ائمه به بوسیدن حجرالاسود استناد می‌کنند و حال اینکه با استنباط احکام شرعی توسط قیاس (یکی از منابع استنباط احکام نزد اهل سنت) بشدت مخالفت می‌کنند.
اگر کسی به مقایسه منصفانه میان آنچه شیعیان امروز و مسیحیان و یهودیان به هنگام زیارت قبور انجام می‌دهند بپردازد، بی‌شک ریشه واحدی را در می‌یابد. زیرا مسیحیان در کلیساها و دیرها تصاویر و تماثیل حضرت عیسی÷و مادر گرامیش را بوسیده، بر آن‌ها دست می‌کشند و در مقابل آن‌ها به عبادت می‌پردازند. همانگونه که یهودیان در زیارت قبور علماء و بزرگانشان از حد می‌گذرند. بودائیان و هندوها نیز اعمالی مشابه همچون بوسیدن بارگاه‌ها و گریه و زاری و نذر کردن اموال و حاجت خواستن از صاحبان قبور انجام می‌دهند.
این مشابهت و ارتباط زنجیره‌ای که بین شیعیان، یهودیان، مسیحیان، هندوها و بودائیان وجود دارد و ما شاهد آن هستیم، فرموده خداوند متعال را بیادمان می‌آورد که می‌فرماید: ﴿ يُضَٰهُِٔونَ قَوۡلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبۡلُ﴾[التوبة: ۳۰]. «با گفته کافران گذشته مشابهت اختیار می‌کنند».