اهل سنت و اهل بیت
اهل سنت به حضرت علی، ائمهشو سایر اهل بیت رسول خدا جعشق میورزند. حضرت علیسهمسر حضرت فاطمه زهرالو پدر گرامی حسنین قهرمان و مایه افتخار اسلام و مسلمین هستند، وی از زمان طفولیت در رکاب پیامبر جاز آرمانهای مقدس اسلام دفاع نموده و از گرامترین و برترین شاگردان مکتب اسلامند. اهل سنت حب علی و اهل بیت رسول الله جرا از علامات ایمان و کینه و بغض ایشان را از نشانههای نفاق میدانند این اعتقادی است که جمهور مسلمین بر آن متفقاند و خلاف آن را در هیچیک از کتب اهل سنت نمیتوان یافت.
اما آنچه را که اهل تشیع به حضرت علیسنسبت میدهند، از نظر اهل سنت غلو و زیاده روی و خارج از تعالیم اسلام است. چنانکه پیشتر ذکر گردید در کتاب «مع الخطیب فی خطوط العریضة» از شیخ انصاری ص۱۸ نیز آمده است که شیعیان معتقدند: ولایت علی کفاره گناهان و دشمنی با وی زایل کننده نیکیهاست.
در مقدمه تفسیر البرهان و در ج چهارم همین کتاب ص۲۲۶ چنین آمده است: خداوند فرمود علی حجت من بر تمامبندگانم و نور و امین من بر علم من است. خداوند آسمانها و زمین را از نور پیامبر جو عرش و کرسی را از نور علیآفرید.
نسبت دادن اینگونه صفات و خصوصیات الهی به حضرت علیسعملی ناروا، ناپسند و مشرکانه است. به استناد کتابهای شیعی این اعتقاد نیز میان گروهی از ایشان رایج است که جبرئیل میبایست بر علی نازل میشد اما اشتباهاً برحضرت محمد جنازل شد. جالبتر اینجاست که این گروه از اهل تشیع نه تنها خودشان این افعال و اعمال را باورداشته بلکه سعی دارند سایرین را نیز بدین اعمال و عقاید مجاب سازند.
همچنین از نظر اهل سنت آنچه که در کتاب رجال الکشی ص۱۸۴ از قول حضرت علیسآمده است غیر واقعی وقابل پذیرش است. در آنجا به ایشان نسبت داده میشود که گفته است: من وجه الله و جنب الله هستم، من اول و آخر و ظاهر و باطن هستم، من وارث زمین و راه خدا هستم.
ما از غلو مسیحیان که در ابتدا بسیار نبود و بعدها آن را تا بدان حد رساندند که بجای عبادت خداوند پیامبرشان عیسیمسیح را عبادت میکردند، عبرت آموختهایم. اهل سنت به وصیت پیامبرشان عمل میکنند که فرمود: «أُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ فِی أَهْلِ بَیْتِی». «در مورد اهل بیت من از خدا نظر بگیرید».
از نظر ما میراث حضرت محمد جیعنی عترت و اهل بیت او راباید گرامی داشت. ولی شیعیان همسران پیامبر جعائشه و حفصهبرا مورد طعن و نفرین قرارمیدهند. و براستی مگر همسران پیامبر جاز اهل بیت او نیستند!؟ و آیا توهین و اسائه ادب روش پسندیده و جایزیاست؟