احادیثی که دلالت بر کراهت و بدعت بودن طعام از طرف اهل میّت دارند:
۱- حدیث «اِصْنَعُوا لِآلِ جَعْفَر طَعٰاماً، فَاِنَّهُمْ قَدْ جٰاءَ هُمْ اَمْرٌ يَشْغُلُهُمْ»: از این حدیث دانسته می‌شود که سنّت آن است که دیگران برای بازماندگان متوفّی غذا درست کنند، نه اینکه بازماندگان برای آن‌ها غذا تهیه نمایند!
۲- در سنن ابن ماجه در «کتاب الجنائز»، در باب «ما جاء في النهي عن الاجتماع الي اهل الميّت وصنعة الطعام من النياحة»، چنین آمده است: «عن جرير بن عبدالله البجلي: كُنّٰا نَرَي الاِجْتِمٰاعَ اِليٰ اَهْلِ المَيِّتِ وَصُنْعَةِ الطَّعٰامِ مِنَ النِّيٰاحَةِ».
«جریر بن عبدالله بجلیسگوید: ما (صحابه) بر این باور بودیم که جمع شدن نزد بازماندگان میّت و پختن طعام، جزء نوحه‌سرایی است.»
۳- در مصنف ابن ابی شیبه»، در «کتاب الجنائز» در باب «ما قالوا في الاطعام والنياحة»آمده است.
«عن طلحة قال: قدم جريرٌ علي عُمَرَس، فقال: هل يُناح قبلكم علي الميّت؟ قال: لا. قال: هل تَجتمع النِّساءُ عندكم علي المَيِّت و يطعم الطعام؟ قال: نعم. قال: تلك النياحة.»
«طلحه گوید: جریر بن عبدالله نزد حضرت عمرسآمد. حضرت عمر از وی پرسید: آیا در نزد شما بر میّت نوحه می‌شود؟ جریر گفت: خیر. عمر گفت: آیا زنان نزد بازماندگان متوفّی جمع می‌شوند و غذا داده می‌شوند؟ گفت: آری. حضرت عمر فرمود: این از جملۀ نوحه (و رسوم جاهلیت) است.»
و در روایت دیگری آمده است: «عن ابي البختري قال: الطعام علي الميّت من امر الجاهلية والنوح من امر الجاهلية»، «ابوالبختری گوید: پخت کردن غذا از طرف بازماندگان متوفّی از امور جاهلیت است، و نوحه‌سرایی نیز از موارد جاهلیت می‌باشد.»