نگاهی به احکام کفاره ها

مشروعیت نذر در اسلام و دلیل آن

دلیلِ مشروعیتِ نذر، قرآن کریم و سنت نبوی است، چنان‌که خداوند وفاکنندگان به نذرِ مشروع را ستوده است و در مدح آنان می‌فرماید:

﴿يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا٧﴾[الإنسان: ۷].

«(همانا بندگانی که) به نذر خود وفا می‌کردند و از روزی می‌ترسیدند که شرّ و گزند آن گسترده و فراگیر است».

و می‌فرماید:

﴿وَمَآ أَنفَقۡتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوۡ نَذَرۡتُم مِّن نَّذۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُهُۥۗ﴾[البقرة: ۲۷۰].

«هر هزینه‌ای را که (در راه خوب یابد) متحمل می‌شوید، یا هر نذری را که (در راه طاعت یا معصیت) به گردن می‌گیرید به طور حتم خداوند آن را می‌داند».

همچنین می‌فرماید:

﴿ثُمَّ لۡيَقۡضُواْ تَفَثَهُمۡ وَلۡيُوفُواْ نُذُورَهُمۡ...﴾[الحج: ۲۹].

«سپس باید آلودگی خود را بزدایند و به نذرهای خود وفا کنند».

پیامبر اکرم ج نیز دربارۀ مشروعیّت نذر فرموده است: «مَنْ نَذَرَ أَنْ يُطِيعَ اللَّهَ فَلْيُطِعْهُ، وَمَنْ نَذَرَ أَنْ يَعْصِيَ اللهَ فَلاَ يَعْصِهِ»[۲۱]؛ «کسی که نذر کند که از خداوند اطاعت کند و دستوراتش را به جای آورد، باید به آن وفا کند و دستوراتش را به جای آورد و کسی که نذر کند خدا را نافرمانی کند و دستوراتش را به جای نیاورد، به آن وفا نکند و از دستورات خداوند نافرمانی ننماید».

[۲۱] بخاری، حدیث شماره: ۶۷۰۰.