نگاهی به احکام کفاره ها

پرسش هفدهم: دربارۀ مقدار کفّارۀ زنِ حامله و زنِ شیرده سالخورده

دربارۀ مقدار کفّارۀ واجب بر زنِ حامله و شیرده و افراد پیر و سالخورده، همچنین دربارۀ کیفیت اخراج و پرداخت کفّارۀ هریک از آنان باید گفت که: در رابطه با پرداخت کفّارۀ واجب بر چنین افرادی که روزه‌گرفتن بر آنان شاق و طاقت‌فرساست خداوند می‌فرماید:

﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖۖ...﴾[البقرة: ۱۸۴].

«و بر کسانی که (روزه‌گرفتن بسیار سخت و) طاقت‌فرساست، لازم است کفّاره بدهند و آن خوراک مسکینی است».

امّا مقدار واجب طعام به عنوان کفّارۀ روزۀ اینگونه افراد عبارت است از یک مد از قوت غالبِ محل، از قبیل گندم یا برنج و یا نصف یک صاع از خرما، جو و یا مویز.

دادن طعام عادی و متوسطِ محلی به عنوان کفّاره به چند صورت انجام می‌شود، به این ترتیب:

۱- در مقابل هر روزی که روزه نگرفته است، مقدار کفّارۀ واجب را به فرد مسکین بدهد.

۲- به اندازۀ تعداد روزهایی که روزه نگرفته است طعام معمولی و متوسطی درست و آماده کند، سپس به همان اندازه افراد مشخص مسکین را دعوت کند و به صورت دسته جمعی طعام آماده‌شده را به طور مساوی به آنان بخوراند.

۳- می‌تواند طعام ساخته و آماده‌شده را به صورت عادلانه (بدون دعوت) بر آنان توزیع کند.

۴- طریقۀ دیگر دادن طعام به عنوان کفّارۀ روزه به این شکل است که شخصی معادل تعداد روزهایی که در آن‌ها روزه نگرفته است، طعام به مؤسسۀ خیریه بدهد تا اینکه آن را به مصرف افراد مسکین و بینوا برسانند، امّا به این شرط که شخص پرداخت‌کنندۀ کفّاره به آن مؤسسه، باید به مسؤلان و کارکنانِ آن یادآوری نماید که این طعام، کفّارۀ روزۀ رمضان می‌باشد، تا اینکه آنان نیز به طریق شرعی به مصرف افراد مسکین و بینوا برسانند. والله الموفق.