نوع هفتم: دربارۀ کیفیت فدیه، همچنین خصوصیات فردی که مرتکب امر نهی‌شده گردیده است
فردی که در حین اعمال حج مرتکب امر ممنوع و نهی‌شده‌ای گردیده است، دارای سه حالتِ زیر می‌باشد:
اولاً: شخصی که در احرام می‌باشد اگر آن امر نهی‌شده را بدون عذر و نیازی انجام داده باشد، بلکه فقط به خاطر خوشگذرانی و خودآرایی آن را انجام داده باشد، چنین شخصی علاوه بر اینکه گناهکار می‌باشد، فدیۀ آن نیز بر او واجب می‌باشد.
ثانیاً: اگر آن امر نهی‌شده را به سبب عذر و نیاز مبرمی انجام داده باشد مانند بیماری، یا چرک و وجود شپش در سر و موی او و امثال این‌ها، در چنین حالتی می‌تواند آن امر نهی‌شده را انجام دهد و فدیۀ آن را بپردازد و در انجام آن امر نهی‌شده، گناهکار نمی‌باشد، چون معذور است.
ثالثاً: اگر آن امر نهی‌شده را به سبب ناآگاهی و فراموشی و یا در اثر اکراه و اجبار انجام دهد، چنین شخصی به واسطۀ انجام آن گناهکار نمی‌باشد، چون از روی آگاهی و با اراده و اختیار خود آن را انجام نداده است، امّا در اینکه آیا فدیۀ آن بر او واجب می‌باشد یا خیر؟ میان اهل علم مورد اختلاف می‌باشد، قول صحیح این است: فدیه‌ای به او تعلق نمی‌گیرد؛ اگر خدا بخواهد.