حقیقت توحید

توحید برنامه و هدف فرد مسلمان در زندگی

روشن است که اگر آغاز زندگی فرد مسلمان با توحید و پایان آن هم با توحید است، پس وظیفه‌ی او در فاصله‌ی میان مهد ولادت و بستر مرگ نیز همان اقامه‌ی توحید و فراخوانی به آن است.

خداوند متعال در بیان وظیف‌های که دو گروه مکلّف انس و جنّ را برای آن خلق کرده است، می‌فرماید:

﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ٥٦ مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ٥٧﴾[الذاریات: ۵۶-۵٧].

«من پری‌ها و انسان‌ها را جز برای پرستش خود نیافریدم. من از آنان نه درخواست هیچ‌گونه رزق و روزی می‌کنم و نه می‌خواهم که مرا خوراک دهند».

این آیه کریمه بیان می‌دارد که خداوندِ سبحان‌ انسان‌ها و جنّی‌ها را فقط به این خاطر خلق کرده که تنها او را پرستیده و برایش شریک نگیرید و در اصل، هدف و حکمت خلق آنها همین است. خداوند آنان را خلق نکرده که همانند چهارپایان، بدون شناخت پروردگار و بدون قدردانی از او بخورند و بهره برند و هیچ عبادتی برای او انجام ندهند و در مقابلش خشوع و زاری نداشته باشند..

پس اگر کسی زندگی خود را به سر برد و هدف خلقت و وظیفه‌ی زندگی خود را که همان عبادت پروردگار یکتاست، انجام ندهد، به طور قطعی مقام انسان‌‌های عاقل و مکلّف را از دست داده و مانند چهارپایان و بلکه گمراه‌تر از آنان خواهد شد.