هـ) شرک، نیرو و توان را از انسان می‌گیرد
شرک عمل مفید را از بین می‌برد و انگیزه‌ی کار و تلاش و اعتماد به نفس را از انسان می‌گیرد، زیرا شرک به پیروان خود می‌آموزد که هرگونه اعمال زشت و پلید و گناهان کبیره را مرتکب شوند. به این امید که شفیعان و واسطه‌‌های آنان نزد خداوند برایشان التماس و خواهش می‌کنند. و این باور، همان اعتقاد مشرکان عرب است که در مورد خدایان و بتهای‌شان داشتند.
﴿وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡ وَيَقُولُونَ هَٰٓؤُلَآءِ شُفَعَٰٓؤُنَا عِندَ ٱللَّهِ﴾[یونس: ۱۸].
«اینان غیر از خدا، چیزهایی را می‌پرستند که نه به ایشان زیانی می‌رسانند و نه سودی عایدشان می‌سازند و می‌گویند اینها میانجی‌‌های ما در نزد خدایند».
مسیحیان نیز چنین باوری دارند، زیرا می‌پندارند که بر چوبه‌دار رفتن مسیح، همه‌ی گناهان و خطا‌های آنان را از بین می‌برد و این سرنوشت مسیح سبب پاکی آنان خواهد شد.