الف) شرک سبب پستی و خواری انسانیت
شرک در واقع، توهین به کرامت انسان و نابودی مقام و منزلت والای اوست. خداوند وی را جانشین خود در زمین قرار داده، به او کرامت بخشیده و نام همه‌ی اشیاء را به او آموزش داده است و هرچه که در آسمان‌ها و زمین است را برای او مسخرکرده و مقام ریاست وآقایی جهان را به او بخشیده است. امّا او نسبت به مقام والای خود جاهل است. به طوری‌که برخی از عناصر این جهان را خدای معبود خود قرار داده، برایش خضوع و سجود می‌کند و خود را در برابرش ذلیل می‌گرداند، در حالی که سرور تمام خلایق است.
خداوند می‌فرماید:
﴿وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُۚ لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ٣٧﴾[فصلت: ۳٧].
«از نشانه‌‌های (قدرت) خدا، شب و روز و خورشید و ماه است. برای خورشید و ماه سجده نکنید. برای خدایی که آنها را آفریده است، سجده کنید. اگر واقعاً او را عبادت و پرستش می‌کنید».
آیا اهانت از این بزرگتر وجود دارد که دیده می‌شود ـ حتی تا امروز ـ صدها میلیون انسان به عبادت گاو که خود برای انسان و برای خدمت‌وخوراک او آفریده شده است، می‌پردازند. و امروزه گاو یکی از معبود‌های مقدّس بشر قرار گرفته است؟!.
قرآن بیان می‌کند که چگونه شرک، انسان‌ها را به انحطاط و نابودی می‌کشاند:
﴿وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَتَخۡطَفُهُ ٱلطَّيۡرُ أَوۡ تَهۡوِي بِهِ ٱلرِّيحُ فِي مَكَانٖ سَحِيقٖ﴾[الحج: ۳۱].
«کسی که برای خدا شریک می‌سازد، انگار ( به خاطر سقوط از اوج ایمان به حضیض کفر) از آسمان فرو افتاده است و پرندگان (تکه‌‌های بدن) او را می‌ربایند».