ده یار بهشتی

کسی که با جان و مالش جهاد می‌کرد

عبدالرحمن بن عوف مجاهد بزرگی بود، در جنگ بدر حق جهاد در راه خدا را ادا کرد، دشمن خدا، عمیر بن عثمان بن کعب تمیمی را به قتل رساند. در جنگ احد همچنان ثابت قدم و پابرجا بود و هنگامی که مسلمانان شکست خورده وپا به فرار گذاشتند او در کنار پیامبر جباقی ماند ومقاومت کرد.

بعد از اینکه جنگ به پایان رسید بیش از بیست زخم که بعضی خطرناک بودند بر بدنش نمایان بود.

این جهاد جانی او بود، ‌اما جهاد مالی‌اش از حد گذشته بود، او وقتی از پیامبر جشنید که می‌خواهد لشکری را مجهز نماید و می‌گفت: «در راه خدا صدقه بدهید می‌خواهم لشکری را به جایی بفرستم». در این هنگام عبدالرحمن دوان دوان به خانه‌اش رفت وچهار هزار درهم آماده کرد و گفت: پیامبر خدا جمن چهار هزار درهم داشتم دو هزار را به خدایم قرض می‌دهم و دو هزار را برای خانواده‌ام باقی گذاشتم.

پیامبر خدا جفرمود: «خداوند به آنچه بخشش کرده‌ای برکت بدهد و به آنچه برای خود باقی گذاشته‌ای برکت بدهد».

در غزوه تبوک عبدالرحمن بن عوف دویست اوقیه طلا کمک کرد.

عمر بن خطابسبه پیامبر جگفت: به نظر من عبدالرحمن بن عوف مرتکب گناهی شده چون برای خانواده‌اش چیزی باقی نگذاشته است، پیامبر از عبدالرحمن بن عوف پرسید: آیا برای خانواده‌ات چیزی باقی گذاشته ای ای عبدالرحمن؟ عبدالرحمن گفت: بله برای آن‌ها بیشتر وبهتر از آنچه انفاق نموده ام گذاشته‌ام، پیامبر جفرمود: چقدر گذاشته‌ای؟ عبدالرحمن بن عوف گفت: آنچه خداوند وپیامبرش از روزی وخوبی وپاداش وعده داده‌اند آن را برایشان گذاشته‌ام.