پروتکل شماره ۱۰
- آنچه که من امروز مىخواهم بگویم، در واقع تکرار همان مطالبى است که قبلا هم گفتهام و خواهشم از شما این است که به خاطر داشته باشید دولت‌ها و مردم به بازتاب و انعکاس سیاست‌شان در خارج از مرزهای‌شان، اهمیت خاصى مىدهند. حال نمىدانیم نمایندگان دولت‌هاى غیریهودى، در کنفرانس‌هاى بین المللى پیرامون مسایلى چون آزادى یا تساوى حقوق به منظور برانگیختن احساس احترام دیگران صحبت مىکنند، تا چه حد مفهوم این واژهها را درک مىنمایند. در هر صورت سیاست ما ایجاب مىکند هنگامى که درباره مسایلى چون تفویض اختیار، آزادى بیان، آزادى مطبوعات، آزادى مذهب، تساوى در برابر قانون، احترام به مالکیت فردى، آزادى انتخاب مسکن، عدالت و تعیین مالیات‌ها صحبت مىکنیم، باید به معنى دقیق این واژهها توجه داشته باشیم. به بیان دیگر، ما باید این مسایل را به طور خیلى صریح و بىپرده با مردم در میان نگذاریم و هر گاه ضرورتى حاصل شد که مطرح بشوند، به طور قاطع و صریح از آن‌ها اسم نبریم. بالعکس به طور خیلى سربسته و بدون ذکر جزئیات درباره آن‌ها صحبت کنیم. دلیل سکوت ما در این باره آن است که وقتى مقولات بالا اسم گذارى نشده باشند، یعنى مردم تصور دقیقى از آن‌ها نداشته باشند، قطعاً دستمان باز خواهد بود که چه چیز اضافه و چه چیز کم کنیم و در نتیجه مردم متوجه چنین تغییراتى نمىشوند.
- تودههاى ناآگاه مردم براى نبوغ رهبران سیاسى خود احترام فوق العادهاى قائلند و حتى از روش‌هاى خشونت بار آن‌ها تمجید مىکنند. اگر چه این روش خشونت بار رهبران، رذالت و پستى است، اما در عین حال، خود نوعى زیرکى به شمار مىرود و باید دانست که چگونه این نیرنگ را مدبرانه بکار گرفت.