وام خارجى
- هر گونه وامى براى دولت‌ها نوعى ضعف به بار مىآورد. قرض‌ها، چون شمشیر «داموکلس» بر روى سرفرمانروایان آویزانند. این گونه فرمان‌روایان به جاى آنکه براى پرداخت دیون، مالیات‌هاى موقت از مردم بگیرند، دست تکدى خود را به سوى بانکداران ما دراز مىکنند. وام‌هاى خارجى چون زالو بر پیکر دولت مىچسبند و شروع به مکیدن خون مىکنند و سرانجام یا دولت را از پاى در مىآورند یا خود در اثر مکیدن خون فراوان از پیکر دولت کنده مىشوند. اما دولت‌ها این گونه زالوها را از تن خویش جدا نمىکنند. یعنى آنکه آنقدر به گرفتن وام ادامه مىدهند کهسرانجام در اثر از دست دادن خون فراوان آن هم بنا به خواست خود، از پاى در مىآیند.
- به راستى اصل و ماهیت وام، به ویژه وام خارجى چیست؟ وام خارجى مسألهاى است که به دولت مربوط مىشود و آن شامل سفته و سندى است که وام گیرنده متعهد مىشود که متناسب با سرمایه (مبلغ وام)، درصد معینى به وام دهنده بهره بپردازد. میزان بهره در طول ۴۰ سال به دو برابر و در طول ۶۰ سال به سه برابر کل سرمایه خواهد رسید و آنچه که در این میان به صورت پرداخت نشده باقى مىماند، اصل سرمایه است.
- این گونه محاسبات نشان مىدهند که دولت با وضع مالیات‌هاى گوناگون، پول‌هاى مردم فقیر را به منظور تسویه حساب با سرمایه داران خارجى تلمبار کرده و به جاى آنکه این گونه پول‌ها را در جهت رفع نیازمندىهاى خود مصرف کند، بابت بهره وام‌هاى خارجى هدر مىدهد.
- تا زمانى که وام‌هاى داخلى رایج بودند، غیریهودیان فقط پول فقرا را به جیب ثروتمندان مىریختند اما از وقتى که ما وام‌هاى خارجى را مرسوم ساختیم، ثروت ملت‌ها به سوى صندوق‌هاى پولمان سرازیر گشت و غیر یهودیان شروع به پرداخت باج به ما کردند.
- سطحى فکر کردن فرمان‌روایان غیریهودى در زمینه مسائل مالى، رشوهگیرى وزیران و آشنا نبودن مقامات مسئول با مسائل مالى، موجب گردیدهاند که ممالک غیریهودى، زیربار دیون ما که پرداخت آن‌ها به سادگى مقدور نیست، بروند.
- ما پول‌هایمان را راکد نمىگذاریم و نیز اوراق قرضه منتشر نمىکنیم مگر اوراقى که بهره آن‌ها یک درصد باشد. همچنین وام بهره دار نمىگیریم و به رباخواران اجازه نمىدهیم که چون زالو خون دولت را بمکند. ضمناً، اجازه انتشار و استفاده از اوراق را منحصراً به کمپانىهاى صنعتى مىدهیم زیرا این گونه کمپانىها از سود سرشارى که عایدشان مىشود، بهره خرید این گونه اوراق را بدون آنکه فشارى احساس کنند، مىتوانند بپردازند ولى به عکس کمپانىها، دولت، پول‌هائى را که به عنوان قرض مىگیرد، به جاى معامله کردن و سود بردن، آن‌ها را بلافاصله خرج مىکند.
- بجاى آنکه دولت از مؤسسات صنعتى وام بگیرد و بهره وام را بپردازد، منفعت این گونه مؤسسات را به صورت وام دریافت مىنماید و از راکد ماندن پول و سودجوئى نامطلوب، جلوگیرى مىکند.
- غیریهودیان بىآنکه بیندیشند، از ما وام مىگیرند و به این ترتیب، علاوه بر سرمایه، مبلغى هم به عنوان بهره وام‌ها پرداخت مىکنند. این عمل، عقب ماندگى ذهن و کوتاهى فکر آن‌ها را بوضوح نشان مىدهد. چه راهى سادهتر از این وجود دارد که آن‌ها پول مورد نیاز دولت را از ملت بگیرند؟
- یکى از نشانههاى ذکاوت و هوش قوم برگزیده ما این است که مسأله وام‌ها را به نحوى به غیریهودیان عرضه کردهایم که آن‌ها فکر مىکنند وام گرفتن امتیازات فراوانى برای‌شان در بردارد.
- هنگامى که زمان موعود فرا رسید، سیستم حسابداریمان را عرضه مىکنیم تا هر کسى بتواند در یک نگاه کوتاه، وضع، دقت و ابداعاتمان را در زمینه حسابدارى ملاحظه کند. البته این گونه پیشرفت‌ها معلول تجربیاتى است که ما روى دولت‌هاى غیریهودى به عمل آوردهایم. اما هنگامى که شاهنشاهىمان آغاز گشت، به آن دسته از سوء استفادههائى که در زمان تسلطمان بر غیریهودیان رایج بوده، خاتمه مىدهیم.
- سیستم حسابداریمان را به گونهاى تحت کنترل و نظارت قرار مىدهیم که از فرمان‌روا گرفته تا خدمتگزار جزء، هیچکدام نتوانند پس از اینکه برنامه کارها مشخص شد، در نحوه مصرف کمترین وجه از وجوه دولت، تغییرى ایجاد کنند.
- همانگونه که گام نهادن بدون توشه در راهى نامعلوم، قهرمانان و نیمه خدایان را با شکست مواجه مىکند، حکومت کردن نیز بدون داشتن برنامهاى مشخص غیر ممکن است.
- هنگامى که فرمان‌روایان غیریهودى از ما مشورت مىخواهند، برنامههائى برای‌شان طرح مىکنیم که بیشتر وقت‌شان صرف تشریفات دربارى، پذیرفتن نمایندگان و سرگرمىها بشود و از اداره امور باز بمانند. بودجههاى تشریفات دربارى را عواملمان برای‌شان تنظیم مىکنند و به امید اینکه در آینده وضع اقتصادیشان بهتر خواهد شد، آن‌ها را راضى نگه مىدارند... چگونه اقتصادشان بهتر خواهد شد؟ از طریق مالیات‌هاى جدید؟ این سؤالات براى آن‌ها مطرح خواهد بود ولى اگر کسى حساب‌ها و پروژههاى ما را بخواند نیازى به سوال کردن نخواهد داشت.
- شما اینک مىدانید که چگونه بىدقت بار آمدهاند و چگونه نابسامانىهاى مالی‌شان به اوج خود رسیده است و نیز چگونه صنعتشان دوام نخواهد آورد.