پروتکل شماره ۱۷
- اشتغال بکار وکالت دادگسترى،[ اغلب ] آدمیان را سرد، بىعاطفه، و بىمسلک بارمىآورد. این گونه افراد همواره از یک دیدگاه غیر شخصى و صرفاً قانونى به مسائل نگاه مىکنند و طبق عادت دیرینه‌شان، براى مدافعات حقوقى، بیش از رفاه عمومى ارزش قائلند. دفاع از هر موضوعى را مىپذیرند و کوشش مىکنند به هر قیمتى که شده، متشاکى برائت حاصل کند. از کوچکترین ابهام در مسائل حقوقى خرده مىگیرند و بدینسان جنبه اخلاقى قضا و داورى را از بین مىبرند. به همین دلیل ما حرفه وکالت را، در چهارچوبى محدود و در زمره خدمات عمومى قرار مىدهیم. و اجازه نمىدهیم که قاضى و وکیل هر دو در طرح دعاوى حقوقى دخالت داشته باشند.
وکلا، فقط اسناد و مدارک لازم را از طریق دادگاه دریافت مىکنند و مطالعه خود را بر اساس گزارشات کتبى و مدارک انجام مىدهند. پس از اینکه در دادگاه از مراجعین و طرفین دعاوى بازجوئى بعمل آمد و حقایق روشن گردید، آنگاه، وکلاى مدافع کار دفاع خود را آغاز مىکنند. ضمناً بدون توجه به کیفیت کارشان، حقالوکالهاى به آنان پرداخت مىگردد. این کار باعث مىشود که وکیل نقش متعادل و همآهنگ کنندهاى در امور قضاوت بازى کند، و زمان رسیدگى به دعاوى حقوقى کوتاه گردد.
همچنین این عمل باعث مىشود که وکیل مدافع صادقانه و دور از تعصب کار کند و وکالت بر اساس ضوابطى ثابت انجام گیرد، تا برمبناى علائق و نظرات شخصى. این روش همچنین فسادى را که در حال حاضر در امر وکالت وجود دارد، ریشه کن مىکند و به معامله بین وکیل و موکل خاتمه مىدهد، زیرا طبق این گونه معاملات و قراردادها هر کس پول بیشترى پرداخت کرد، حاکم مىگردد.