سخن پایانی

خواننده گرامی! هرچند ما سعادتِ بهره‌مندی از دیدار رسول خدا جرا نداشتیم، آنگونه که یاران بزرگوار او از آن سعادت برخوردار بودند، مبادا که هرگز محبت رسول خدا جو یاران او و محبت همه کسانی که پیامبر جو یاران او را دوست می‌دارند از دست‌شان برود.

و چون سعادتِ برخورداری از دیدار وجود مبارک آن حضرت جرا نداشته‌ایم، پس مطالعه و نگریستن به آثار و اقوال آن حضرت را که فراپیش ماست نباید از دست دهیم.

به راستی که ما با آگاهی از سخنان گوهربار رسول خدا جسعادتمند و خوشبخت می‌باشیم، و با گوینده این ابیات همراه می‌شویم که:

لَمْ أَسْعَ فِيْ طَلَبِ الْحَدِيْثِ لِسُمعَةٍ
أَوْ لِاجْتِمَاعِ قَدِيْمِهِ وَحَدِيْثِهِ
لِكِنْ إِذْ افَاتَ الْمُحِبَّ لِقاءُ مَنْ
يَهْوي تَعَلَّلَ بِاسْتِماعِ حَدِيْثِهِ

سعی و کوشش من به جستجوی حدیث و فراهم‌آوردن کهنه و جدید آن به خاطر آوازه و شهرت ایجادکردن و به گوش مردم رسانیدن نیست.

چون دیدار معشوق از عاشق – که دوستدار اوست – فانی گردد، به شنیدن سخنان وی – معشوق – می‌پردازد.

و باز می‌گویم:

يَا عَيْنُ إِنْ بَعُدَ الحَبِيْبُ وَدَارُهُ
وَنَأَتْ مَرابِعُهُ وَشَطَّ مَزَارُهُ
فَلَقَدَ ظَفِرْتَ مِنَ الزَّمانِ بِطَائِلٍ
إِنْ لَمْ تَرَيْهِ فَهَذِهِ آثَارُهُ

ای چشم، اگرچه معشوق و جایگاه او دور است و دیدار او دشوار و دور، به راستی که بر مدت فراوانی از زمانه چیره‌ای اگر او را نبینی این نشانه‌های اوست (به نشانه‌های او به جای او بنگر).

و اما آنچه فراهم آمده، آن است که خدای نوشتن آن بر من آسان گردانید، اگر حق آن را آنگونه که بایسته است ادا کرده‌ام، این از منت و فضل خدای است بر بنده‌اش، و اگر در آن لغزشی دچار شده‌ام یا کوتاهی کرده‌ام و یا خطایی بر دستم رفته است، این برخاسته از سرشت ناقص آدمی است که بنیان آن بر خطا و فراموشکاری است.

و سپاس و آفرین فراوان من برآنان که مرا بر خطاها و سپاس و آفرین فراوان من برآنان که مرا بر خطاها و لغزش‌هایم آگاه کنند و کوتاهی و نقص و عیب کار من را به من بنماین، و مرا دستگیر و راهنما باشند. و در پایان به خداوند بزرگ و بلندمرتبه روی می‌آوریم، و از حضرتش مسألت داریم که ما را از جمله محبان و دوستدارانش قرار دهد و ما را زیر رایت مهتر رسولان محشور فرماید.

و آخری دعای ما سپاس و ستایش پروردگار جهانیان است.

دمشق احمد نصیب المحامید

مترجم: سید سعد الدین شیخ احمدی