مقام افتاء
مولانا بعد از اقامت در زاهدان برای تقاضای کار و شغلی که مناسب شأن و مسئولیت دینی او باشد به آموزش و پرورش استان مراجعه نمود، آن‌ها اعلام داشتند مدارک وی باید توسط آیت الله مردوخ کردستانی که از طرف دولت برای رسیدگی به مدارک تحصیلی علمای اهل سنت و معرفی آن‌ها به وزارت فرهنگ تعیین‌شده بود، ارزیابی شوند.
لذا مولانا به کردستان سفر کرده و ضمن دیدار با علمای آن دیار به دیدار آیت الله مردوخ رفتند و موضوع ارزیابی مدارک را با ایشان در میان گذاشتند. آیت الله مردوخ پس از بررسی مدارک مولانا گفتند: بنده می‌توانم مقطع دیپلم اجازه نامه صادر کنم ولی مدارک شما بالاتر است که در این خصوص باید خود شورای عالی وزارت فرهنگ تصمیم‌گیری کند، در نتیجه آقای مردوخ نظر خود را همراه با مدارک مولانا به شورای عالی فرهنگ می‌فرستد که بنابر آئین‌نامه رسیدگی به مدارک اجتهاد و افتاء مصوب ۲۲ آذر ماه ۱۳۳۲ شورای عالی فرهنگ، در سال ۱۳۳۵ خورشیدی، مقام افتاء را برای مولانا تشخیص دادند.
مقام علمی مولانا در سطحی بود که به آسانی می‌توانست در هر دانشگاهی تدریس کند اما از نظر او هیچ تفاوتی نمی‌کرد که در چه محیطی و در کجا تدریس کنند، مهم خدمت به مردم منطقه بود. مولانا عبدالعزیز دبیر دبیرستان‌های زاهدان در سال ۱۳۶۰ هجری شمسی بازنشته شدند.