پخش سخنان مذهبی مولانا از رادیو
در مهرماه سال ۱۳۳٧ هـ. ش از طرف رادیو زاهدان از مولانا دعوت شد در برنامه بلوچی صدای زاهدان، موضوعات و مباحث مذهبی را به زبان بلوچی برای مردم بیان کند.
اما ایشان به خاطر تسلیط زیاد دولت بر رادیو اعمال سخت‌گیری‌ها و مراقبت‌های شدید ساواک را در شأن‌والای خود نمی‌دانست، بدین سبب ابتدا حاضر به همکاری نشد و فرمودند: من به هیچ وجه این قید و بندها و سانسورها را نمی‌پسندم و در صورتی به رادیو می‌آیم که این قید و بندها برداشته شود.
از طرفی مردم نیز برای بهره‌مندشدن هرچه بیشتر از سخنان باارزش و جذاب مولانا همواره درخواست می‌کردند، ایشان این مسئولیت را برعهده بگیرند، در نتیجه به اصرار مردم و قبولی شرط همکاری مولانا با رادیو این پیشنهاد را پذیرفتند و عصر روزهای پنج‌شنبه مولانا مباحث مذهبی را با شیوه‌نوین و بیانی زیبا به صورت موضوعی بیان می‌کردند، این برنامه در درون و بیرون از مرزهای کشور نظر شنوندگان زیادی را به خود جلب کرد و نامه‌های بسیاری از کشورهای مختلف به ویژه از بلوچ‌های مقیم آفریقا، بلوچ‌های ترکمنستان، پاکستان، افغانستان و کشورهای عربی به مرکز رادیو می‌آمد و از این برنامه استقبال می‌کردند، بسیاری از مردم کشورهای آسیای میانه نیز سخنان مولانا را می‌شنیدند. در روستاها هم که در آن زمان چه بسا تنها یک رادیو وجود داشت، مردم جمع می‌شدند و به این برنامه گوش فرا می‌دادند، استقبال مردم از این برنامه موجب شد، زمان بیشتری به این برنامه اختصاص یافته و هفته‌ای دوبار پخش شود به طوری که مولانا روزهای دوشنبه به پرسش‌های طرح‌شده از سوی مردم پاسخ می‌دادند و روزهای پنج‌شنبه سخن می‌گفتند، بدین طریق مردم دو دهه صدای پیشوا را از رادیو می‌شنیدند.