ملایکه الرحمن

فرشتگان مؤمنین را دوست دارند

هر انسانی در نتیجه‎ی ایمان به خدا و ایمان به امور غیبی که وجود آنها از طریق خبر صحیح به ما رسیده است و با اخلاص در عمل (یعنی کسب رضایت خدا و تصفیه‎ی آن از شایبه‎ها و آلودگی‎های شخصی و دنیوی) بنده‎ی محبوب خدا می‎شود.

مؤمن حقیقی آن است که انگیزه‎های دینی او بر انگیزه‎های نفسانی او غلبه نماید و گامهای اخروی او بر گامهای دنیویش پیشی گیرد و خواسته‎های خدا را بر خواسته‎های خود و مردم ترجیح دهد. نیت، قول و عمل خویش را برای خدا خالص گرداند.

اخلاص یکی از ثمره‏های توحید کامل، و به معنای منحصر کردن عبادت و استعانت از پروردگار عزوجل است. در نتیجه‏ی این ایمان و اخلاص، انسان عروج می‏نماید عروجی ملکوتی، تا بدان جا که نام و نشانی در آسمانها پیدا می‎کند. گر چه جسمش خاکی است اما روحی دارد که به محبوبش رسیده است.

آنجاست که خداوند پیک وحی (جبرئیل) را احضار نموده تا خبر مهمی را به او بدهد، خبری که دل هر مؤمنی بدان می‎تپد و درآرزوی آن می‎باشد.

حقیقتاً بعد از ایمان و اخلاص کامل بنده، زمان اعلان محبت خداوند بدان بنده فرا رسیده است و خداوند در ملکوت اعلی اعلام می‎فرماید: «اِنِّي اُحِبُّ فُلاَناً».

چنین بنده‎ای در زمره‎ی محبوبان خدا در آمده و خداوند یاور و ولی او است با دوستان او دوست و با دشمنان او دشمن، یار و یاور او است و کسی تاب و توان مقاومت در مقابل این بنده را ندارد، زیرا:

«مَن عَادَ لِي وَلِيًّا فَقَد آذَنتُه بِالحَربِ»

خداوند جبرئیل را امر می‎نماید که این بنده‎اش را دوست بدارد و همچنین جبرئیل مأموریت می‎یابد تا در سراسر عالم فرشته‎ها اعلان کند: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ».

چه زیباست نامی که فرشتگان آن را بخوانند، دوستش بدارند و دعای مغفرت و مرحمت بر او بفرستند.

«عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسولُ اللهِ ج :إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ فَقَالَ: إِنِّي أُحِبُّ فُلَانًا فَأَحِبَّهُ، قَالَ فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ ثُمَّ يُنَادِي فِي السَّمَاءِ فَيَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ قَالَ ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِي الْأَرْضِ وَإِذَا أَبْغَضَ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ فَيَقُولُ إِنِّي أُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضْهُ قَالَ فَيُبْغِضُهُ جِبْرِيلُ ثُمَّ يُنَادِي فِي أَهْلِ السَّمَاءِ إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضُوهُ قَالَ فَيُبْغِضُونَهُ ثُمَّ تُوضَعُ لَهُ الْبَغْضَاءُ فِي الْأَرْضِ». «از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: هرگاه خدا بنده‎ای را دوست بدارد جبرئیل را فرا می‎خواند و می‎فرماید: من فلانی را دو ست دارم تو نیز دوستش بدار، پس جبرئیل نیز او را دوست می‎دارد. سپس جبرئیل در آسمان ندا سر می‎دهد و می‎گوید: خداوند فلانی را دوست دارد شما نیز او را دوست بدارید. اهل آسمان نیز او را دوست می‎دارند، سپس مورد قبول اهل زمین نیز واقع می‎شود و هرگاه خدا بنده‎ای را مورد خشم قرار دهد، جبرئیل را فرا خوانده و می‎فرماید: من فلانی را مورد خشم قرار داده‎‎ام تو هم او را مورد خشم قرار بده سپس جبرئیل در آسمانها ندا می‎دهد که خداوند بر فلانی خشم گرفته است شما نیز بر فلانی خشم بگیرید سپس خداوند بغض و کینه‎ی اهل زمین را برایش قرار می‎دهد».

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج «أَنَّ رَجُلًا زَارَ أَخًا لَهُ فِي قَرْيَةٍ أُخْرَى فَأَرْصَدَ اللَّهُ لَهُ عَلَى مَدْرَجَتِهِ مَلَكًا فَلَمَّا أَتَى عَلَيْهِ قَالَ أَيْنَ تُرِيدُ قَالَ أُرِيدُ أَخًا لِي فِي هَذِهِ الْقَرْيَةِ قَالَ هَلْ لَكَ عَلَيْهِ مِنْ نِعْمَةٍ تَرُبُّهَا قَالَ لَا غَيْرَ أَنِّي أَحْبَبْتُهُ فِي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ قَالَ فَإِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكَ بِأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّكَ كَمَا أَحْبَبْتَهُ فِيهِ» .

از ابوهریره س روایت است که پیامبر ج فرمودند: مردی برای دیدن برادرش به روستایی رفت خداوند فرشته‎ای را در مسیرش مقرر نمود هنگامی که به او نزدیک شد، گفت: کجا می‎روی؟ گفت: می‎خواهم برادرم را در آن روستا ملاقات کنم. ‌گفت: آیا او بر تو حقی دارد که قصد ادایش داری؟ گفت: خیر، بلکه بخاطر خدا دوستش دارم گفت: همانا من پیک خداوند بسوی تو هستم که تو را با خبر نمایم، خداوند تو را دوست دارد همان طوری که این بنده را بخاطر او دوست داری.