ملایکه الرحمن

فضل مونس مسجد

«عَنْ أَبِي‎هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «إِنَّ لِلْمَسَاجِدِ أَوْتَادًا الْمَلَائِكَةُ جُلَسَاؤُهُمْ إِنْ غَابُوا يَفْتَقِدُونَهُمْ وَإِنْ مَرِضُوا عَادُوهُمْ وَإِنْ كَانُوا فِي حَاجَةٍ أَعَانُوهُمْ وَقَالَ ج جَلِيسُ الْمَسْجِدِ عَلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ أَخٍ مُسْتَفَادٍ أَوْ كَلِمَةٍ مُحْكَمَةٍ أَوْ رَحْمَةٍ مُنْتَظَرَةٍ». «از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: همانا برای مسجد مردانی دل بسته به آن (که زیاد به مسجد رفت وآمد دارند) وجود دارند که ملائکه همنشینان ایشان می‎باشند، اگر به مسجد نیامدند به جستجوی آنها می‎پردازند و اگر بیمار شدند به عیادتشان می‎روند و اگر مشکلی داشتند به یاری و مددشان می‎شتابند».

و فرمودند: شخص نشسته در مسجد دارای سه خصلت می‌باشد برادری از او استفاده می‎برد یا سخنی حکیمانه و بجا می‎گوید یا اینکه در انتظار رحمت و مغفرت می‎باشد.