ذبائح اهل کتاب
شبهه:
أما نکته بعدی از شبهات برادرمان این که در مورد حلال بودن ذبح اهل کتاب نَصِّ شرعی وارد شده است أما در مورد حرام بودن ذبائح غیر آن‌ها (از کفار و مشرکین) در قرآن و سنت چیزی بیان نگردیده است؟!
جواب شبهه:
برای جواب این سؤال، بهتر می‌دانم که ابتدا در مورد عمل ذبح و تعریف آن در شریعت مطهر اسلام و چگونگی آن مطالبی را بیان نمایم:
لغت «کشتن» در زبان عربی «التذکیه» یا «الذبح» گفته می‌شود که برای عمل گرفتن جان حیوان (حلال گوشت) و حلال نمودن آن برای خوردن به کار می‌رود و در لغت به معنای «تمام» و «کامل» استعمال می‌گردد. مثلاً اگر گفته می‌شود ﴿إِلَّا مَا ذَكَّيۡتُمۡ﴾یعنی «إلَّا ما ذبحتموه علی التمـام» یعنی مگر آنچه که به تمامی و کامل آن را ذبح نموده‌اید و لفظ (الذکاة) که برای سر بریدن حیوان به کار می‌رود، از ریشۀ تذکیه (پاک کردن از خباثت و نجاست و پلیدی) می‌آید و این معنا را می‌رساند که حیوانِ سربریده شده را از نجس بودن پاک می‌کند و گوشتش را حلال می‌نماید، زیرا آن خون نجسی که در حیوان است به دلیل سربریدن (ذکاة یا ذبح) از آن خارج می‌شود و پاک می‌گردد. در اصطلاح شرعی تعریف ذکاة این‌گونه است که:
«هِي عبارة عن انهار الدم وفری الأوداج فِي الـمذبوح والنحر فِي الـمنحور والعقرفِی غیرالـمقدور مقروناً بالقصد لله ج».
«ذکاة (سربریدن) عبارتست از ریختن خون حیوان و بریدن (پاره کردن) رگ‌هایی که خون را از قلب آورده و به آن برمی‌گرداند، که برای حیواناتی که گردن آن‌ها کوتاه است (گاو، گوسفند) آن را «ذبح»، برای حیواناتی که گردن آن‌ها دراز است (شتر و مانند آن) آن را «نحر» و برای حیواناتی که مقدور نیستند و نمی‌توانیم که آن‌ها را بگیریم و ذبح کنیم (یعنی در دسترس و تحت قدرت و تسلط مـا نیستند) «عقـر» می‌نامند ـ زدن با تیریا هر چیزی مانند آن ـ که البته باید تمامی این‌ها به همراه نیت ذکاة برای خداوند ﻷ باشد.