أما تحریم ذبیحه وصید مجوسی (زرتشتی)
این مسأله به إجماع صحابه ش نزدیک است و شکی در این نیست که حکم تحریم ذبیحه مجوسی در میان صحابه ش مشهور و منتشر بوده است و هیچ فردی از أصحاب را سراغ نداریم که مخالف این حکم بوده باشد.
شیخ الإسلام ابن تیمیه: می‌فرماید:
«ذبائح مجوس درنزد جماهیر سَلَف و خَلَف حرام است و گفته شده است که صحابه ش بر این حکم إجماع داشته‌اند» [۲۸]همچنین می‌فرماید:
«در حدیث حسن بن محمد بن حنیفیه فرزند علی بن ابی طالب و غیر او از تابعین آمده است که پیامبر اکرم ج در مورد مجوس فرموده‌اند:
«سنوا بهم سنة أهل الکتاب، غیر ناکحی نسائهم ولا آکلي ذبائحهم». «با آنان همانند اهل کتاب رفتار کنید، غیر از این که از آنان زن نگیرید و از ذبائح آن‌ها نخورید».
شیخ الإسلام می‌فرماید: بخش دوم این حدیث مرسل [۲۹]است، واقوال پنج تن ازاصحاب موافق آن است ودراین مورد خلافی ازصحابه روایت نشده است وحدیث مرسل درنزد إمام ابوحنفیه و مالک و احمد (دریکی ازدو روایت اول) ـ رحمهم الله - حُجَّت به شمار می‌آید، و در روایت دیگر از احمد: حُجَّت است هرگاه قول جمهور اهل علم و ظاهر قرآن با آن موافق و در حدیث مرسل دیگری روایت شده باشد، و این قول شافعی /نیز می‌باشد.
پس این حدیث ـ مرسل ـ به اتفاق علماء حُجَّت می‌باشد و نَصِّی در خصوص و در رابطه با این مسأله است [۳۰].
پس می‌توان گفت که با نصوص صحیح و به قطعیت ذبیحه مجوسی حرام است و قول به حرام بودن ذبیحه و صید مجوسی به إجماع اهل علم می‌باشد [۳۱].
پس ذبیحه مجوسی حرام است و چون مجوس از اهل کتاب نیست پس از کفار و مشرکین به شمار می‌رود، بنابراین می‌توان برای بقیه کفار و مشرکین نیز با قیاس برمجوس، اعلام نمود که ذبیحه آن‌ها حرام است.(هرچند که نیازی به این قیاسنیست چون قبلاً ثابت نمودیم). حال ممکن است که گفته شود مجوس از اهل کتاب است! می‌گوییم و بالله تعالی التوفیق: با استدلال به حدیث صحیح نبوی ثابت می‌شود که مجوس از اهل کتاب نیست: در مسند احمد وسنن ترمذی و مجموع فتاوی ج ۲۳ ص۷۸۱، این مطلب تصریح شده، هنگام آوردن کلام بر حدیث مشهوری که در مورد قتال فارس (مجوس) و روم که در آن فارس برروم غالب شد [۳۲]و در حدیث آمده که مشرکین مکه از پیروزی فارس برروم شادی و ابراز خوشحالی نمودند و پیامبر ج فرمود:
«إنَّهم مِن جنسهم لیس لهم کتاب». «آن‌ها (مجوس) از جنس این‌ها (مشرکین مکه) هستند و کتاب آسمانی ندارند».
پس مجوس از اهل کتاب نیستند و کافر هستند و کفار دیگر هم (به غیر از اهل کتاب)، مانند مجوس ذبائح‌شان حرام است (این هم دلیلی دیگر). پس تحریم ذبیحه مجوسی براساس نص ـ قرآن، حدیث و روایت صحابه ـ است و آن‌گونه نیست که برخی گفته‌اند در مورد آن نَصِّی وجود ندارد.
در نتیجه با دلائل قاطع ـ کتاب، سنت و إجماع علماء ـ ثابت گردید که ذبائح مشرکین و کفار (غیر از اهل کتاب) حرام می‌باشد.
«الحَمدُلِلَّهِ رَبِّ العَالَـمِینَ».
[۲۸] فتاوی ج ۱۲ ص ۳۰۱. [۲۹] حدیث مرسل، حدیثی است که فرد تابعی از پیامبر روایت نموده و در سند آن صحابه وجود ندارد، این حدیث از اقسام حدیث ضعیف به شمار می‌رود. و الله تعالی أعلم، بخش اول حدیث متفق علیه می‌باشد و صحیح است.. [۳۰] مجموع الفتاوی ج ۳۲ ص ۱۸۹. [۳۱] از کسانی که اجماع بر تحریم ذبائح مجوس و مشرکین و مرتدین را نقل کرده‌اند: إمام کاسانی در بدائع الصنائع ج۶ ص۲۷۷۶، برهان الدین مرغینانی درالهدایة مع شرح فتح القدیرج۸ ص۴۰۸، إبن رشد در بدایة المجتهد ج۱ ص۴۵۰ ـ ۴۵۱، إبن قدامه حنبلی درالمغنی ج۱۲ ص۲۷۷و ج۱۳ ص۲۹۶، إمام نووی در شرح المُهَذَّب ج۹ ص ۶۵ و ۶۹، فخرالدین زیعلی در الدر الکامنة لإبن حجرج۳ ص۶۱، شیخ الإسلام ابن تیمیه در مواضعی چند از مجموع فتاوایش و محمد بن عبدالوهاب و... [۳۲] ابتدای سوره الروم نیزبه این موضوع دلالت دارد.