جزء ششم

١- بحثِ اهل کتاب و گفتار آنان به موسی و دیدگاه آن‌ها در مورد مریم و عیسی ﻹ مطرح می‌شود.

٢- این سوره، بنا بر خطری که غلوّ و افراط علیه دین دارد، هر چند هم که در پوشش دین ظاهر گردد، نسبت به آن تذکر می‌دهد.

٣- قسمت اعظم سوره‌ی مائده در این جزء آمده است. و نزولِ این سوره در لیستِ آخرین سوره‌های دوران مدنی است. این سوره به بحث در مورد عهد و پیمان با خویشاوندان و بیگانگان، بلکه حتی با کفار، عنایتی خاص نموده است. تا فرد مؤمن بر حفظ و نگهداری این اصل بزرگ، تربیت گردد. ﴿أَوۡفُواْ بِٱلۡعُقُودِ﴾ [المائدة: ١] یعنی: «به عهد و پیمان‌ها وفا کنید».

٤- این سوره متضمّن هجده حکم است که در سوره‌‌های دیگر یافت نمی‌شود. و در آن هیچ حکم منسوخی وجود ندارد. سعی کن این احکام یا برخی از آن‌ها را بیاموزی.

٥- بحثی مفصل در مورد بعضی از خوراکی‌های حرام و بیانِ برخی از حلال‌ها را آغاز می‌کند.

٦- آیه‌ی وضو و ذکر بعضی از موجبات وضو وغسل هم در این سوره (مائده) آمده است.

٧- خالصانه و برای الله  أ گواهی دادن؛ و امر به عدل و داد، حتی با دشمنانی که به آنان بغض داریم. دادگری و عدالت با همگان یک واجب شرعی است.

٨- شناختن روش ارتباط اهل کتاب با پروردگارشان و پیامبران‌شان، امر مهمی در روش تعامل با آنان خواهد بود.

٩- داستان فراخوان موسی  ÷ برای ورود به سرزمین مقدس و بیان ارزشِ دعوت به حق و کوشش و تلاش در این راستا. هم‌چنین مبادرت ورزیدن به هدایت مردم به سوی کار خیر. و نیز اثر صدق و توکل بر الله  أ در نجات یافتن و پیروزی.

١٠- سخن از خطیر بودن قتلِ ناحق، و زشت و ناپسند بودنِ فساد و فسادکاری و فضل زنده داشتنِ حسّی و معنویِ انسان‌ها.

١١- ذکر نزول کتاب‌های آسمانی از جانب الله  أ، و توضیح مفصّلِ حکم کسی که بر اساس کتاب آسمانی، حکم نمی‌کند.

١٢- تحریم دوستی و موالات با یهود و نصارا، و خطیر بودنِ سکوت علما در مقابل تخلّفات شرعی.

١٣- تکذیب و ابطال شبهه‌ی نصارا در مورد عیسی  ÷ و عرضه‌ی توبه بر آنان بعد از این جریان؛ پاک و منزه است پروردگار بسیار مهربان!.