جزء بیست و سوم

١- این جزء با توضیح نگاه‌ها و نگرشها به آیات الله  أ در کائنات، دعوت مشرکین به ایمان و هشدار نسبت عبادت ِشیطان شروع می‌شود.

٢- با تأکید بر قدرت داشتن الله  ﻷ بر مخلوقات و دوباره زنده کردن آنان به انتها می‌رسد.

٣- ابتدای سوره‌ی صافات بنا بر آفرینش مخلوقاتِ بزرگی که جز الله متعال کسی قادر به آفریدن آن نیست، وحدانیت و یگانگی الله ـ را اثبات می‌کند.

٤- پیرامون زنده‌شدن دوباره و سزا و جزا و ذکر بهره‌مند شدن مؤمنین از نعمت‌ها و عذابِ تکذیب‌کنندگان، بحث می‌شود.

٥- نمونه‌هایی از گفتمان میان بهشتیان و دوزخیان، خطیر بودن همنشین بد را مشخص می‌نماید.

٦- پروردگار تو بهترین اجابت کننده‌ی دعاهای بندگان است! آیا در طلب از وی اسرار و پافشاری نموده‌ای؟ ببین: ﴿وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ٧٥﴾ [الصافات: ٧٥]. یعنی: «و به راستی نوح ما را به فریاد خواند و ما بهترینِ پاسخ‌دهندگان بودیم».

٧- تسلیم ابراهیم و اسماعیل  أ در برابر دستور الهی، از زیباترین مثال‌ها در اثرِ تربیتِ نیک، و بیان عاقبت به‌خیری آن است.

٨- انتهای این سوره هم به ابطال برخی از شبهات مشرکین و بیان این‌که سربازان الله  أ یاری‌شوندگان هستند، می‌پردازد.

٩- سوره‌ی (ص) از انواع دشمنی‌های زمینی و آسمانی صحبت می‌کند. سعی کن آن را بررسی کنی. و در پایان چه کسی به خاطر دفاع از حق یاری خواهد شد؟

١٠- در سوره‌ی (ص) آرامش دادن و دلداری به پیامبر  ج و درخواستِ از وی که به پیامبران پیشین اقتدا کند و این‌که آنان  † چگونه در امتحانات صبوری کردند، بیان می‌گردد.

١١- ببین که الله  ﻷ چگونه برای سلیمان  ÷ چیزهایی را مسخر و مطیع نمود که برای هیچ کس در زمان وی نبود. اما این کار او را به تکبر وا نداشت؛ بلکه شکر نمود و این نعمت‌ها را در راه رضای الله متعال به کار بست.

١٢- نگاه کن که پیامبران  † چه ادبی در دعا کردن داشتند: ﴿وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَآ أَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ٤١﴾ [ص: ٤١]. یعنی: «و ایوب را (یاد کن) بدانگاه که پروردگار خود را به فریاد خواند (و گفت): بی‌گمان بیماری به من رسیده است و تو مهربانترین مهربانان هستی».

١٣- توصیف پایانِ کار پرهیزگاران و سرکشان. سپس عرضه‌ی داستان ابلیس و امتناع او از سجده به آدم  ÷ به سبب تکبر و خود بزرگ‌بینی. و این چیزی است که در قصه‌ی این دشمن ملاحظه می‌شود. لذا بر ماست که از اخلاق او برحذر باشیم.

١٤- سوره‌ی زمر را می‌توان گفت سوره‌ای است که سخنش به مسئله‌ی اخلاص اختصاص یافته است. پس در عبادات خویش به دنبال این مفهوم بزرگ باش.