جزء بیستم

١- داستان لوط  ÷ از این خبر می‌دهد که وضعیت مفسدین به جایی می‌رسد که به اقامتِ پاکان در میان خویش راضی نمی‌شوند!.

٢- در سوره‌ی نمل پنج سؤال مطرح می‌شود که پایه و بنیان توحید را ترسیم و حقیقت را برای هر خردمندی تشریح می‌کند. پس خوب به آن بیندیش و تدبر کن.

٣- سوره‌ی نمل با ذکر برخی از صحنه‌های قیامت پایان می‌یابد. و از هولِ این صحنه‌ها، قلب به لرزه در می‌آید.

٤- سوره‌ی قصص با آرامش دادن به مؤمنان در مورد آینده‌شان، و این‌که الله ـ در زمین به آنان قدرت خواهد داد، آغاز می‌گردد. این جریان در خلال شرح مفصّلِ داستان ولادت موسی، پرستاری، شیردهی و تربیت وی در قصر فرعون آشکار می‌گردد.

٥- این سوره از خلال عملکرد تعدادی از زنان، به نقشِ زن در خدمت‌کردن به دین الله  أ اشاره می‌کند. از جمله: مادر و خواهر موسی  ÷ و نیز آن خانم که به استخدام موسی  ÷ برای چوپانی مشورت داد.

٦- اشاره به داستان قتلِ آن قبطی؛ و این که هرگز موسی  ÷ به کشتن انسان بی‌گناهی افتخار نکرد؛ بلکه به گناه خویش اقرار و اعتراف نمود و آمرزش طلبید.

٧- آمدن آن زن (دختر شعیب  ÷) نزد موسی در حالی که با حیا و شرم گام بر می‌داشت، به چه چیز اشاره می‌کند؟ حیا و آزرم عطر زندگی است. و زمانی که خانم آن را از دست داد، هیچ خیری در او نیست.

٨- بازگشت موسی  ÷ به همراه خانواده به سرزمین خویش، کمک به وی به پشتیبانی برادرش، اشاره به این دارد که دعوتگر از یارانی که او به کمک کنند، بی‌نیاز نیست. و گاهاً جز الله  ﻷ هیچ یاوری یافته نمی‌‌شود. چه سرور و یاور نیک، و چه مددکار و کمک کننده‌ی خوبی است!

٩- ملزم نمودن مشرکین به تصدیقِ رسول  ج. چرا که او  ج داستان بنی اسرائیل را به آنان تعریف می‌نمود در حالی که خود شاهد آن نبوده‌ است.

١٠- بیان قدرت الله ـ در پی‌در‌پی آوردن روز و شب. که اگر می‌خواست یکی از آن دو را همیشگی و مستمر قرار می‌داد. و اگر چنین می‌شد، مصالح عباد تعطیل می‌گشت.

١١- داستان قارون و ثروتش می‌گوید: اگر شخص حق ِالله  أ در ثروت خویش را نداند، توانگری و ثروتش بر او شوم و وبال خواهد بود.

١٢- در پایان سوره‌ی قصص چنان که به بازگشت موسی  ÷ به سرزمینش اشاره می‌کند، می‌گوید: ای محمد  ج تو هم چنین خواهی نمود. لذا می‌بینیم پیامبر  ج در آخر پیروز و یاری شده به وطن خویش بازمی‌گردد.

١٣- اول سوره‌ عنکبوت سخن از آزمایش‌ها و امتحاناتی است که بر سر راهِ داعی قرار می‌گیرد. امتحانِ خانواده، عذاب جسمی، آزمایش دنیوی و امتحان طولِ مسیر دعوت. و در لابلای این جریان و خصوصاً در آخر سوره، برون‌رفت از این امتحانات بیان می‌گردد. ﴿وَٱلَّذِينَ جَٰهَدُواْ فِينَا لَنَهۡدِيَنَّهُمۡ سُبُلَنَاۚ﴾ [العنكبوت: ٦٩]. یعنی: «و کسانی که در راه ما کوشش کنند، قطعاً آنان را به راه‌های خویش رهنمود می‌گردانیم».

١٤- نمونه‌ها و مدل‌های متوالی از مجازات اقوام، دائماً ما را به فکر وا می‌دارد که از چنین عقوبت‌هایی در امان نیستیم.