جزء بیست و یکم

١- دستور به بهترین روشِ گفتگو با اهل کتاب. پس گمانِ تو در مورد گفتگو با برادر مسلمانت چیست؟!

٢- پایان سوره‌ی عنکبوت به اندیشیدن در جهان و کائنات دعوت می‌دهد. و این که تلاش و کوششِ مستمر، به رسیدن به هدف منجر می‌شود.

٣- سوره‌ی روم با ذکر شکست روم آغاز می‌شود. و وعده‌‌ی پیروزی قریب الوقوع آنان را می‌دهد. و این‌که الله  أ هر کس را که بخواهد یاری می‌کند.

٤- ببین الله  ﻷ چگونه مشرکین را به سبب غفلتِ آنان از آخرت، سرزنش می‌کند. پس خوب دانستی که چسبیدن به دنیا و به فراموشی سپردن آخرت، چه بیماری و درد بزرگی است.

٥- دعوت به اندیشیدن در نشانه‌های الهی نسبت به آفرینش انسان، رفت و آمد متوالی شب و روز، و فرو فرستادن باران و غیره.

٦- دعوت به پایداری و ثبات بر فطرت (اسلام) و اشاره به این که عاملِ پیدایش فساد و تباهی، عملکرد خود انسان‌هاست. لذا تو کمکی در پیدایش آن نباش.

٧- بازگشتن به ذکر برخی از نشانه‌های الله ـ در جهان، و در پایان دعوت به صبر و شکیبایی.

٨- ابتدای سوره‌ی لقمان در وصف محسنین و پاداش آنان است. در ادامه، یاد و جزای آنانی می‌آید که مرتکبِ سخنان لغو و بیهوده (از جمله ترانه و موسیقی) شده‌اند.

٩- وصیت و پند و اندرزِ لقمان  ÷ به فرزندش با توحید، سپس نیکی به پدر و مادر و برخوردِ نیک با آن‌ها حتی اگر مشرک باشند! شروع می‌شود. می‌بینیم پندِ لقمان با مقدم نمودن اصلاحِ عقیده بر اعمالِ بدن و جوارح آغاز شده است. خوب به این مسئله بیندیش! و آن را به سخنِ این سوره در مورد دلایل توحید در جهان هستی، پیوند بده. و این‌که چگونه مشرکین در هنگام سختی و مشقت‌ها به الله  أ رجوع می‌کنند و در راحتی و آسایش دوباره شرک می‌ورزند!

١٠- در ختام ِسوره، دعوت به آمادگی برای روز قیامت آمده است. و اشاره به کلیدهای غیب می‌کند که جز الله  أ کسی آن را نمی‌داند.

١١- آغاز سوره‌ی سجده، سخن از ابتدای آفرینش مخلوقات و انتهای آفرینش و عاقبتِ آنان می‌آید. یا به سوی بهشت و یا آتش!

١٢- سوره‌ی سجده برخی از صفات و فاکتورهای مؤمنان را یادآور می‌شود. و می‌گوید: بارزترین ویژگی‌هایی که انسان را به پیشوایی و امامت دینی می‌رساند، صبر و یقین است.

١٣- در پایان این سوره به اندیشیدن در آیات الهی و روی‌گردانی از معاندین، فراخوان داده می‌شود.

١٤- سوره‌ی احزاب با فراخواندن پیامبر  ج به تقوا و پروای الله ـ شروع می‌شود! آیا تو وقتی چنین درخواستی از تو بشود، خشمگین می‌شوی؟

١٥- اشاره به امّهات المؤمنین و بیان این‌که حرمت آنان در ازدواج، همانند حرمتِ مادرانِ حقیقی و نسبی است.

١٦- صحنه‌هایی بسیار رسا و بلیغ از غزوه‌ی احزاب، از وضعیت و رویکرد مسلمانان و منافقین در سختی‌های جهاد پرده برمی‌دارد.