دلایل نقلی:
خداوند راجع به پروردگاری و آفریدگاریش در مقام ثنای خود می‌فرماید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٢﴾[الفاتحة: ۲]. «سپاس و ستایش خداوند آفریدگار جهانیان را سزاست».
و در مورد آفریدگاری و فرمانروایی و فریادرسی خویش می‌فرماید: ﴿رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ٧ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٨﴾[الدخان: ٧ - ۸].
«(پروردگار تو) که پروردگار آسمان‌ها و زمین و همه چیزهایی است که در میان آن دو قرار دارد، اگر شما طالب یقین و باورید. به جز او خدایی نیست. اوست که زنده می‌گرداند و می‌میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران و نیاکان پیشین شماست».
و در مقام یادآوری پیمانی که پیشتر از انسان‌ها گرفته شده است که به آفریدگاری و خداوندی او ایمان بیاورند، و تنها او را عبادت کنند و کسی و چیزی را شریکش ننمایند، می‌فرماید: ﴿وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآ﴾[الأعراف: ۱٧۲].
«هنگامی را که پروردگارت فرزندان آدم را از پشت آدمیزادگان پدیدار کرد (بیاد بیاور) و ایشان را بر خودشان گواه گرفت، که آیا من پروردگار شما نیستم؟ آنان گفته‌اند: آری گواهی می‌دهیم».
پیام پیامبران در مورد آفریدگاری و اقرار و شهادتشان در مورد ربوبیت خداوند برای نمونه حضرت آدم در آن دعای مشهور خود می‌فرماید:
﴿رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٢٣﴾[الأعراف: ۲۳]. «پروردگارا ما(با نافرمانی تو) بر خویشتن ستم کرده‌ایم و اگر ما را نبخشانی و بر ما رحم نکنی از زیانکاران خواهیم بود». و حضرت نوح در گلایه و شکوایه خویش خطاب به خداوند می‌فرماید: ﴿رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَوَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا ٢١﴾[النوح: ۲۱]. «پروردگارا! آنان مرا نافرمانی نمودند، و از کسی دنباله روی کردند که مال و فرزندش بجز زیان چیزی بر او نیفزود».
و حضرت ابراهیم به هنگام دعا برای حفظ و حرمت مکه و برای خود و فرزندانش می‌فرماید: ﴿رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا ٱلۡبَلَدَ ءَامِنٗا وَٱجۡنُبۡنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعۡبُدَ ٱلۡأَصۡنَامَ ٣٥﴾[إبراهيم: ۳۵]. «پروردگارا! این دیار را امن نگاه دار و من و فرزندانم را ازبت پرستی دور فرما». و حضرت موسی در یکی از دعاهایش می‌فرماید:
﴿قَالَ رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِي صَدۡرِي ٢٥ وَيَسِّرۡ لِيٓ أَمۡرِي ٢٦ وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَةٗ مِّن لِّسَانِي ٢٧ يَفۡقَهُواْ قَوۡلِي ٢٨ وَٱجۡعَل لِّي وَزِيرٗا مِّنۡ أَهۡلِي ٢٩﴾[طه: ۲۵]. «گفت: پروردگارا سینه‌ام را فراخ و گشاده دار و کار (رسالت) مرا آسان گردان و گره از زبانم بگشایی تا سخنان مرا بفهمند، و یاوری را از خاندانم برای من قرار بده». و حضرت عیسی در پاسخ به خداوند می‌گوید:
﴿مَا قُلۡتُ لَهُمۡ إِلَّا مَآ أَمَرۡتَنِي بِهِۦٓ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمۡ﴾[المائدة: ۱۱٧]. «من چیزی را بجز آنچه تو به من دستور داده‌ای به آن‌ها نگفته‌ام، که خداوند پروردگار من و پروردگار خودتان را عبادت و فرمانبرداری کنید». و حضرت محمد جبه هنگام سختی‌ها می‌فرمود: «هیچ معبود و مستعانی بجز الله مشروعیت ندارد، خداوندی که بزرگوار و بردبار است، هیچ معبود و مستعانی به جز الله آفرید گار عرش بزرگ وجود ندارد، هیچ معبود و مستعانی به غیر از الله آفریدگار آسمان‌ها و زمین و عرش گرامی حقانیت ندارد».
همه آن پیامبران و دیگر فرستادگان خداوند علیهم الصلاة والسلام به پروردگاری و آفریدگاری خداوند معترف بودند. و بر اساس دانش‌ها و معرفت بسیار خود مردم را به آن فرا می‌خواندند، پیامبرانی که در مقایسه با دیگر انسان‌ها از اندیشه‌هایی افزون‌تر، و راستگویی بیشتر بر خوردار بودند، و بیش از همه انسان‌ها خداوند و اسماء و صفات او را می‌شناختند.
اور و اعتقاد یفینی میلیون‌ها دانشمند و اندیشمند به پروردگاری و آفریدگاری خداوند در ارتباط با همه موجودات.
ایمان میلیاردها انسان عاقل و بادرایت به پروردگاری و آفریدگاری خداوند.