کلیات اسلام

الف: اولیاء الله:

انسان مسلمان بر این باور است که خداوند متعال از میان بندگان خود برخی را برای عبادت خالصانه و فرمانبرداری فروتنانه و خلعت محبت و کرامت برگزیده و از دوستان نزدیک خویش قرار داده است. خداوند آنان را دوست می‌دارد و هر چه بیشتربه خود نزدیکشان می‌گردند، و آنان نیز خداوند را دوست می‌دارند، همه بزرگواری‌ها و برتری‌ها را ناز آن او می‌دانند، به دستوراتش گردن می‌نهند، و دیگران را به پیروی از آن دستورات سفارش می‌نمایند، و از هر آنچه او نهی نموده پرهیز می‌نمایند و دیگران را به پرهیز از آن تشویق می‌کنند.

آنچه را که خداوند دوست داشته باشد دوست می‌دارند، و هر چیزی را که موجب خشم خداوند می‌باشد، آنان نیز مورد خشم قرار می‌دهند. هرگاه دست نیاز به سوی خاوند بی‌نیاز دراز نمایند، خداوند دست رد بر سینه آن‌ها نخواهد نهاد، و هر زمان که ندای کمک سر بدهند خداوند یاریشان خواهد فرمودو آنان را در پناه خویش قرار خواهد داد.

اولیاء داوند همان اهل «ایمان و تقوا» و اهل کرامت و منزلت و سربلند دنیا و سعادتمند عقبی می‌باشند. و هر انسان مؤمن و پرهیزکاری - به اندازه ایمان و پرهیزکاریش - ولی و دوست خداوند است، و درجات آن‌ها بر اساس میزان ایمان و پرهیزکاریشان با یکدیگر متفاوت می‌باشد. هر یک از آنان از درجات ایمان و تقوای برتری برخوردار باشند، از منزلت و جایگاه بلندتری نزد خداوند برخوردارند.

پیامبران و انبیاء در پیشاپیش اولیاء خداوند و پس از آنان همه اهل ایمان و تقوا قرار دارند. و همه آن کراماتی که توسط آنان انجام گرفته مانند: بیشتر گردانیدن غذای اندک، بهبودی درد و بیماری و گذر از دریا و نسوختن به وسیله آتش و... همه از جنس امور خارق العاده بوده‌اند، و با این ملاحظه که معجزه در راستای عاجز گردانیدن و اقناع مخالفان صورت می‌گیرد. در صورتی که اهل کرامت چنان ادعایی را ندارند. و لازم به یادآوری است که مهمترین کرامت و منزلت برای انسان پایبندی به عبادت و پیروی از دستورات شریعت و پرهیز از گناهان و نافرمانی‌هاست. در مورد مسایل بیان شده دلایل زیر را ملاحظه فرمایید: