دلایل عقلی:
۱- اثبات خداوندی پروردگار خداوند لازمه‌اش پذیرش «الوهیت» و فرمانروایى و فریادرسی اوست. پروردگارى که زندگی و مرگ و بخشش و محروم گردانیدن و سود و زیان در اختیار اراده اوست، شایسته عبادت و فرمانبرداری آفریده‌های و مستحق آن است که او را به عنوان فرمانروا و فرمانبرداری و فریادرسی نمایند، بزرگ و مقدس شمارند، و امید و هراس‌شان تنها از او باشد.
۲- باتوجه به اینکه همه موجودات آفریده خداوند هستند، بدین معنی که خداوند آن‌ها را پدید آورده و روزی آن‌ها را فراهم گردانیده و امور زندگی و احوال و اوضاع آن‌ها را او اداره می‌نماید، چگونه معقول و صحیح است که یکی از ناتوان او را بعنوان اله و فرمانروا و فریادرس بپذیرد، پس با توجه به اینکه هیچ‌یک از آفریده‌ها ارزش و توان «الوهیت را ندارند» الوهیت حقیقی و راستین تنها از آن خداوند خواهد بود.
۳- برخورداری خداوند از صفات و ویژگی‌هایی مطلق و نا محدود مانند: قدرت و توانایی، بزرگواری و برتری، مهربانی، و محبت، ریزبینی و آگاهی، زمینه‌ساز آن است که دل‌های انسان‌ها همرا با محبت و عشق، و اعضایشان با اطاعت و فرمانبرداری فرمانروایی و الوهیتش را بپذیرند.